5:193
PSYCHOPANNYCHIA.
bus
diebus
et
tribus
noctibus
(Ion.
2,
2;
Matth.
12,
40).
Atqui
Ionas
de
ventre
piscis
clamavit
ad
Dominum,
et
exauditus
est.
Venter
ille
mors
est.
Animam
igitur
salvam
in
morte
habuit:
secundum
quam
clamaret
ad
Dominum.
Isaac
quoque,
qui
figuram
Christi
gessit,
et
a
morte
patri
redditus
est,
quodam,
ut
ait
apostolus,
resurrectionis
typo,
nobis
veritatem
in
figura
aperit
(Gen.
22,
10;
Hebr.
11,
19);
quum
enim
impositus
esset
altari
parata
victima
et
alligatus
esset,
postea
iussu
Domini
solutus
est.
Sed
aries,
qui
inter
vepres
haeserat,
in
vicem
Isaac
suppositus
est.
Quid
est
autem
quod
Isaac
non
moritur,
nisi
quia
quod
proprium
est
hominis,
immortale
Christus
praestitit,
hoc
est,
animam?
Aries
vero,
animal
irrationale,
qui
in
eius
locum
ad
mortem
substituitur,
corpus
est.
Quod
autem
alligatur
Isaac,
animam
repraesentat,
quae
in
morte
Christi
speciem
morientis
dedit:
et
dat
etiam
quotidie
in
vulgari
morte
hominum;
ubi
omnia,
humana
opinione,
creduntur
exstincta:
quum
tamen
ex
vinculis
soluta
sit
Christi
anima,
et
nostrae
quoque
solvantur,
antequam
pereant.
Perfricet
frontem
nunc
quispiam
ex
vobis,
et
iactet
mortem
Christi
somnium
x)
fuisse:
vel
omnino
in
castra
Apollinaris
transfugiat.
Ille
quidem
vigilavit,
dum
incumberet
in
salutem
vestram:
vos
autem
dormitis
somnum
vestrum,
et
tenebris
caecitatis
obruti
vigilias
non
exauditis.
Praeterea
non
hoc
tantum
nos
consolatur,
quod
Christus,
caput
nostrum,
in
medio
umbrae
mortis
non
periit:
Led
ad
hanc
securitatem
accedit
eius
resurrectio,
qua
mortis
Dominum
se
constituit,
ac
nos
supra
mortem
extulit,
quicunque
partem
in
ipso
habemus.
Ut
non
dubitaverit
Paulus
dicere,
vitam
nostram
absconditam
esse
cum
Christo
in
Deo
(Col.
3,
3).
Et
alibi:
Vivo
ego,
iam
non
ego,
sed
vivit
in
me
Christus
(G-al.
2,
20).
Quid
superest,
nisi
ut
aperto
ore
Christum
in
animis
dormientibus
dormire
et
desidere
clament?
Si
enim
Christus
est
qui
in
illis
vixit,
idem
est
qui
in
illis
moritur.
Si
vita
Christi
nostra
est,
qui
vitam
nostram
finire
vult
morte,
detrahat
Christum
e
dextra
patris,
et
in
secundam
mortem
deturbet.
Si
mori
ille
potest,
certa
mors
nos
sequitur:
si
nullum
habet
vitae
finem,
neque
animae
nostrae,
quae
illi
insitae
sunt,
finiri
ulla
morte
possunt.
Et
quid
adhuc
laboramus?
An
vero
sunt
obscura
eius
verba:
Quia
ego
vivo,
et
vos
vivetis
(Ioann.
14,
19).
Si
vivimus,
quia
vivit:
ergo
si
morimur,
ipse
iam
non
vivet.
An
obscurum
est
quod
promisit,
eum
in
se
mansurum,
et
se
in
eo,
qui
per
fidem
sibi
iunctus
fuerit
(Ioann.
6,
56)?
Avel-
1)
Sic
1542
et
1545,
quas
sequitur
Gallus
(un
songe).
Gallasius
bene
emendavit
somnum,
quem
sequuti
sunt
reliqui.
lacile
ex
hoc
loco
effeceris
versionem
non
ab
ipso
Calvino
factam
esse.
Calvini
opera.
Vol.
V.
|