55:192
Per
ministros
vero
tabernaculi,
intelligit
omnes
caeremoniarum
cultores.
Ergo
ut
Christo
communicemus,
tabernaculo
renuntiandum
esse
significat.
Nam
sicuti
altaris
nomen
immolationem
et
hostiam
comprehendit:
sio
tabernaculum
externas
omnes
figuras
quae
cum
illo
coniunctae
erant.
Proinde
sensus
est,
Nihil
mirum
si
hodie
cessant
legis
ritus:
nam
illud
figuratum
fuit
in
sacrificio
quod
extra
castra
efferebant
Levitae,
ut
illic
cremarent.
Nempe
quia
sicuti
nihil
inde
gustabant
tabernaculi
ministri:
ita
si
tabernaculo
servimus,
id
est,
retinemus
eius
caeremonias,
non
erimus
participes
eius
sacrificii
quod
semel
Christus
obtulit,
nec
eius
expiationis
quam
semel
perfecit
suo
sanguine.
Sanguinem
enim
suum,
ut
mundi
peccata
expiaret,
in
coeleste
sanctuarium
intulit.
13.
Proinde
exeamus
ad
eum.
Ne
frigeat
superior
allegoria,
vel
anagogica
similitudo,
coniungit
serium
exercitium,
quod
a
Christianis
omnibus
requiritur.
Et
hunc
similiter
docendi
ordinem
tenere
Paulus
solet,
ut
fidelibus
ostendat
quibus
in
rebus
Deus
exerceri
eos
velit,
dum
a
frivolis
caeremoniis
eos
abducere
studet.
Perinde
ac
si
diceret:
Hoc
est
quod
a
vobis
exigit
Deus:
non
illud
in
quo
frustra
vos
fatigatis.
Ita
nunc
agit
apostolus.
Nos
enim
dum
relicto
tabernaculo
ad
sequendum
Christum
invitat,
longe
aliud
a
nobis
postulari
monet,
quam
ut
in
umbra
Deum
colamus
sub
magnifico
templi
splendore:
quia
per
exilia,
fugae,
probra,
et
omne
genus
aerumnas
pergendum
sit.
Hanc
militiam,
in
qua
usque
ad
sanguinem
sudandum
est,
ambrosie
meditationibus
opponit,
quas
solas
iactabant
caeremoniarum
magistri.
14.
Non
enim
habemus.
Longius
extendit
exitum
cuius
meminerat:
nempe
ut
in
hoc
mundo
peregrini
ac
vagi,
nobis
nusquam
esse
fixam
stationem,
nisi
in
coelo,
cogitemus.
Itaque
quoties
vel
pellimur
ex
aliquo
loco,
vel
aliqua
nobis
mutatio
accidit,
meditemur
quod
hic
apostolus
docet,
non
esse
nobis
certam
in
terra
sedem,
quia
coelum
sit
nobis
haereditas:
magisque
ao
magis
exercitati
ad
ultimum
semper
exitum
nos
comparemus.
Nam
quibus
nimis
quieta
est
vita,
nidum
sibi
fere
in
hoc
mundo
fingunt.
Quare
nobis
qui
ad
talem
segnitiem
propensi
sumus,
saepe
huc
illuc
agitari
prodest,
ut
in
coelum
convertere
oculos
discamus,
qui
nimium
alioqui
deorsum
inclinant.
15.
Offeramus
hostiam
laudis.
Redit
ad
specialem
illam
doctrinam,
quam
attigerat,
de
abrogatis
caeremoniis
veteribus.
Praevenit
autem
quod
contra
obiici
poterat.
Nam
quum
sacrificia
tabernaculo
subsint,
quasi
appendices:
illo
abolito,
sequitur
haec
quoque
desinere.
Atqui
apostolus
docuerat,
quum
extra
portam
passus
sit
Christus,
nos
quoque
illuc
vocari,
atque
ideo
ipsum
sequi
volentibus,
deserendum
esse
tabernaculum.
Hic
oriebatur
quaestio,
nunquid
|