51:191
191
EPIST.
PAULI
AD
EPHESIOS
192
nimes
in
hoc
mundo.
Nam
ideo
simul
omnes
Deus
una
voce
invitat,
ut
eodem
fidei
consensu
inter
se
uniti,
mutuo
alii
alios
iuvare
studeant
O
si
animis
nostris
insideret
haec
cogitatio,
hanc
legem
nobis
esse
propositam,
ut
non
magis
dissidere
inter
se
possint
filii
Dei
quam
regnum
coelorum
dividi,
quanto
in
colenda
fraterna
benevolentia
essemus
cautiores?
Quanto
nobis
horrori
essent
omnes
simultates,
si
reputaremus,
ut
decet,
eos
omnes
se
alienare
a
regno
Dei,
qui
a
fratribus
se
disiungunt?
Sed
nescio
qul
fit
ut
secure
nos
esse
filios
Dei
gloriemur,
mutuae
inter
nos
fraternitatis
obliti.
Discamus
itaque
ex
Paulo,
eiusdem
haereditatis
minime
esse
capaces
nisi
qui
unum
corpus
sunt
et
unus
spiritus.
5.
Unus
Dominus.
Priore
ad
Corinth.
12,
O
simpliciter
hac
voce
Domini
imperium
Dei
notat.
Hic
vero,
quia
paulo
post
de
patre
nominatim
loquetur,
proprie
Christum
intelligit,
qui
ordinatus
est
nobis
a
patre
dominus.
Non
possumus
autem
illius
dominio
subesse,
nisi
unanimes.
Quoties
hic
legis
vocabulum
unus,
intellige
emphatice
positum.
Ac
si
diceret,
non
potest
dividi
Christus,
non
potest
scindi
fides:
non
sunt
diversi
baptismi,
sed
unus
omnibus
communis:
non
potest
Deus
in
partes
varias
distrahi.
Ergo
unitatem
inter
nos
sanctam
coli
decet,
quae
tot
vinculis
est
colligata.
Nam
et
fides,
et
baptisma,
et
Deus
pater
et
Christus
unire
nos
debent,
ita
ut
quodammodo
in
unum
hominem
coalescamus
omnes.
Caeterum
haec
omnia
unitatis
argumenta
expendi
magis
debent
quam
enarrari
queant.
Ideo
breviter
apostoli
mentem
indicare
mihi
sufficit:
plenam
tractationem
concionibus
relinquo.
Porro
unitas
fidei,
cuius
meminit,
ab
unica
et
aeterna
Dei
veritate
pendet,
in
qua
fundata
est.
Unum
baptisma.
Perperam
ex
hoc
loco
quidam
colligunt,
non
iterandum
esse
baptisma
inter
Christianos.
Neque
enim
hoc
vult
apostolus:
sed
idem
esse
omnibus
commune.
Ideoque
per
ipsum
initiari
nos
in
unam
animam
et
unum
corpus.
Quod
si
valet
illa
ratio,
multo
validior
erit
ista,
patrem,
et
filium,
et
spiritum
sanctum,
unum
Deum
esse:
quia
unum
est
baptisma,
quod
trium
nomine
consecratur.
Quid
enim
habebunt
vel
Ariani,
vel
Sabelliani,
quod
respondeant
ad
istam
obiectionem?
Baptismus
tantam
vim
habet
ut
nos
unum
efficiat.
In
baptismo
autem
invocatur
nomen
patris,
et
filii,
et
spiritus
sancti.
Negabuntne
unam
esse
divinitatem,
quae
sit
huius
sacrae
et
mysticae
unitatis
fundamentum?
Ergo
fateamur
necesse
est,
ex
baptismi
institutione
probari
tres
personas
in
una
Dei
essentia.
6.
Unus
Deus
et
pater.
Hoc
est
praecipuum
:
quia
inde
manant
reliqua
omnia.
Unde
enim
fides?
unde
baptismus?
unde
Christi
etiam
dominium,
cuius
auspiciis
copulamur,
nisi
quia
Deus
pater
se
|