5:191
PSYCHOPANNYCHIA.
dum
tamen
plena
et
perfecta
quies.
Si
quidem
requiescere
dicitur,
qui
est
ubi
esse
appetit:
nec
modus
desiderii
finem
habet,
nisi
eo
pervenerit
quo
tendebat.
Si
autem
oculi
electorum
ad
supremam
Dei
gloriam,
velut
ad
scopum,
collimant,
semper
in
cursu
est
eorum
desiderium,
donec
impleta
fuerit
Dei
gloria:
cui
implementum
affert
dies
iudicii.
Tunc
verum
erit
illud:
Satiabor,
quum
evigilavero,
aspectu
vultus
tui
(Psal.
17,
15).
Ut
autem
reprobos
omittamus,
quibus
quid
accidat
non
magnae
curae
nobis
esse
debet,
velim
mihi
bona
fide
respondeant,
unde
illis
spes
resurrectionis,
nisi
quia
Christus
resurrexit?
Ipse
est
enim
primogenitus
mortuorum,
et
primitiae
resurgentium
(Col.
1,
18;
Apoc.
1,
5).
Quemadmodum
ille
mortuus
est
et
resurrexit,
ita
nos
in
eo
morimur
ac
resurgimus.
Si
enim
mors,
cui
obnoxii
eramus,
vincenda
illi
fuit
per
mortem,
haud
dubie
mortem
eandem
subiit
quam
et
nos,
atque
idem
in
morte
passus
est
quod
nos
patimur.
Id
planum
facit
veritas,
quum
vocat
primogenitum
mortuorum
et
primitias
resurgentium.
Atque
ita
docuit,
ut
fideles
in
media
morte
ipsum
sibi
ducem
agnoscant:
et
dum
mortem
suam
ipsius
morte
sanctificatam
aspiciunt,
nullam
eius
maledictionem
formident.
Quod
significat
Paulus,
dum
ait,
conformem
se
fieri
morti
eius,
donec
perveniat
ad
resurrectionem
mortuorum
(Phil.
3,
11).
Hanc
enim
conformitatem
hic
per
crucem
inchoatam
prosequebatur,
donec
eam
morte
adimpleret.
]J^unc
paulisper,
o
somniatores,
redeatis
ad
cor
et
vobiscum
cogitetis,
quemadmodum
Christus
mortuus
est.
Num
tunc
etiam
dormiebat,
quum
vigilaret
in
salutem
vestram?
Non
sic
ipse
de
se
loquitur:
Sicut,
inquit,
pater
habet
vitam
in
semetipso,
sic
dedit
filio
habere
vitam
in
semetipso
(Ioann.
5,
26).
Qui
in
se
vim
vitae
habet,
quomodo
eam
perderet?
Neque
mihi
respondeant,
haec
ad
divinitatem
spectare.
])
Si
enim
ei
datur
qui
non
habet,
homini
igitur,
non
Deo,
datum
est
in
se
habere
vitam.
Quum
enim
Iesus
Christus
Dei
sit
filius,
et
hominis:
quod
est
natura
ut
Deus,
id
est
gratia
ut
homo.
Ut
sic
de
plenitudine
eius
omnes
accipiamus,
et
gratiam
pro
gratia.
Apud
Deum
vitam
esse
si
audiant
homines,
quantum
inde
spei
concipiant:
quum
simul
sciant,
[fol.
14]
peccatis
suis
nubem
inter
se
et
Deum
oppositam?
At
haec
demum
vere
magna
consolatio
est,
quod
Deus
pater
Christum
unxerit
oleo
laetitiae
prae
consortibus
suis
2)
(Psal.
45,
8):
quod
ipse
Christus
homo
acceperit
a
patre
dona
in
hominibus
(Psal.
68,
19),
ut
in
natura
nostra
vitam
reperire
possimus.
Qua
ratione
legimus
turbam
post
suscitatum
puerum
glorificasse
1)
Augustinus
sic
accipit,
sed
nimis
dure.
2)
suis,
om.
1552
seqq.f
non
autem
G.
|