51:190  Erant  enim  veluti  sigillum  honorificae  illius  legationis  quam  obtinuerat.  Nam  quidquid  est  Christi,  etiamsi  coram  mundo  sit  ignominiosum,  summo  cum  honore  suscipiendum  a  nobis  est:  ut  plus  reverentiae  habeat  apostoli  carcer  quam  omnes  regum  pompae  et  triumphi.  Digne  ambuletis.  Generalis  sententia  et  quasi  praefatio  communis,  ex  qua  manat  quidquid  postea  sequitur.  De  vocatione  eorum  prius  disseruit:  nunc  admonet  hoc  restare,  ut  se  Deo  morigeros  praebeant,  ne  sint  tanta  gratia  indigni.  Quum  ad  species  descendit,  primum  locum  dat  humilitati.  Ratio  est,  quia  de  unitate  verba  facturus  erat.  Primus  autem  gradus,  quo  ad  eam  pervenitur,  est  humilitas.  Haec  enim  mansuetudinem  ex  se  parit,  quae  nos  deinde  reddit  patientes.  Fratres  autem  nostros  sustinendo,  retinemus  unitatem,  quae  alioqui  centies  quotidie  abrumperetur.  Meminerimus  ergo,  principium  colendae  fraternae  benevolentiae  esse  humilitatem.  Unde  enim  protervia,  fastus,  contumeliae  adversus  fratres?  unde  rixae,  unde  insultationes  et  probra,  nisi  quia  se  quisque  nimis  amat  et  nimis  sibi  placet?  Ergo  qui  arrogantiam  deposuit,  et  sibi  desiit  placere,  mansuetus  erit  et  facilis.  Tali  porro  moderatione  quisquis  erit  praeditus,  multa  fratribus  ignoscet,  multa  tolerabit.  Quare  notandus  est  hic  ordo  et  contextus:  quia  de  patientia  inutiliter  quis  praecipiet,  nisi  mansuefecerit  animos  et  ferociam  correxerit:  frustra  de  mansuetudine  concionabitur,  nisi  ab  humilitate  sumpserit  exordium.  Quod  dicit  in  dilectione,  significat  quod  alibi  (1.  Cor.  13,  4)  dicit,  hanc  esse  propriam  caritatis  naturam,  ut  sit  patiens.  Ergo  ubi  regnabit  ac  vigebit  caritas,  multa  alii  in  aliis  feremus.  Caeterum  non  immerito  commendat  patientiam,  ut  maneat  unitas  spiritus.  Quotidie  enim  accidunt  innumera  offendicula,  quae  dissidia  inter  nos  excitare  possent,  praesertim  in  tanta  morositate,  quanta  laborat  humanum  ingenium.  Unitatem  spiritus  quidam  pro  spirituali  accipiunt,  quam  in  nobis  efficit  Dei  spiritus.  Et  certe  is  est  solus,  qui  nos  reddit  unanimes  adeoque  facit  unum.  Sed  ego  simplicius  interpretor  de  animorum  concordia.  Colligari  unitatem  docet  pacis  vinculo,  propterea  quod  ex  contentionibus  nascuntur  fere  odia  et  simultates.  Placide  ergo  vivendum,  ut  maneat  inter  nos  benevolentia.  4.  Unum  corpus.  Clarius  exprimit  quam  perfecta  esse  debeat  unitas  Christianorum:  nempe  quae  omni  ex  parte  adeo  valeat,  ut  in  unum  corpus  et  unam  animam  coalescamus.  Quibus  verbis  totum  hominem  designat:  quasi  diceret,  nos  penitus  corpore  et  anima,  non  ex  parte  duntaxat,  debere  esse  unitos.  Et  valido  argumento  hoc  confirmat,  quia  in  unam  haereditatem  et  unam  vitam  vocati  simus  omnes.  Inde  enim  sequitur,  potiri  nos  vita  aeterna  aliter  non  posse  quam  si  inter  nos  vivamus  una-