7:19
19
ARTICULI
FACULTATIS
PARISIENSIS
20
bet
relinqui
in
dubio,
et
bene
meretur,
quia
non
erat
adhuc
conclusum
de
transsubstantiatione.
ANTIDOTUM.
Sacerdotes
fatemur
dispensatores
esse
mysteriorum
Dei
(1
Cor.
4,
1)
ideoque
legitimos
coenae
administros:
sed
ordinatos
Christi
et
;
apostolorum
ritu,
atque
etiam
veteris
ecclesiae,
in
qua
sola
impositio
manuum
usitata
erat,
sine
unctione,
et
aliis
nugis.
Quanquam
in
ordinatione
finis
potissimum
spectandus
est,
atque
officium
cui
destinantur
sacerdotes
(Act.
13,
3;
1
Tim.
4,
14;
2
Tim.
1,
6).
Constitui
porro
ex
Dei
mandato
et
regula
scripturae
debent,
non
ad
immolandum,
sed
ad
regendam
ecclesiam,
pascendumque
gregem
verbo
Domini,
et
sacramenta
administranda.
De
absolvendi
potestate
sic
habendum
est,
datum
quidem
ministerium
reconciliationis
veris
pastoribus,
ut
sua
doctrina,
hoc
est;,
evangelii
praedicatione,
homines
reducendo
cum
Deo
in
gratiam,
a
peccatis
absolvant
(2
Cor.
5,
20).
Hoc
tamen
non
alligatum
esse
personis,
sed
verbo:
adeoque
verbo
potius
quam
hominibus
esse
datum,
ut
a
quocunque
proferatur
gratiae
remissio,
certam
absolutionem
in
foro
conscientiae
adferat.
1)
Tametsi
enim
peculiariter
apostolis
dicitur:
Quorum
remiseritis
peccata,
remittentur
(Ioann.
20,
23),
tamen
claves
universae
ecclesiae
datas
esse
agnoscunt
sancti
patres,
nominatim
Cyprianus
et
Augustinus,2)
quibus
alii
assentiuntur.
Nam
remissio
peccatorum
in
Christo,
per
quemcunque
annuncietur,
vera
est
absolutio.
ARTICULUS
IX.
De
intentione
consecrandi.
Quos
certum
est,
etiam
si
mali
fuerint,
et
in
peccato
mortali,
consecrare
verum
Christi
corpus,
siquidem
illud
consecrare
intendant.
Probatur
sic:
Quoniam
alias
supervacanea,
imo
irrationabilis
esset
cautio,
quod
sacramentum
adorari
a
laicis
fide
implicita
debet,
hoc
est,
sub
ista
conditione:3)
si
sacerdos
celebrans
missam
habuerit
intentionem
consecrandi,
non
tantum
habitualem,
sed
etiam
actualem
praesentialiter,
et
in
ipso
actu.4)
1)
Gallus
addit:
et
devant
le
iugement
de
Dieu.
2)
De
simplic.
praelatorum;
Homil.
50
et
124
in
Ioann.;
item
de
doctr,
christ,
libr.
1.
cap.
18.
3)
sous
telle
condition
qu'il
le
tienne
pour
Dieu.
4)
Car
s'il
advenoit
qu'un
prestre
en
prononcant
les
parolles
Sacramentelles,
eust
quelque
pensee
extravagante
pour
divertir
sa
fantasie
ailleurs,
tellement
qu'il
ne
pensast
point
a
convertir
le
pain
en
Dieu,
alors
la
consecration
ne
seroit
point
iuridique
ne
deuement
faite.
|