47:19
19
IN
EVANGELIUM
IOANNIS
20
et
quod
legem
suam
cordibus
insculpit,
ac
intus
per
spiritum
suum
in
illius
obedientiam
homines
reformat.
Unde
apparet
legem
perperam
ac
falso
exponi,
si
quos
in
se
retineat,
vel
impediat
quominus
ad
Christum
accedant.
18.
Deum
nemo
vidit
linguam.
Aptissime
hoc
ad
proximae
sententiae
confirmationem
additum.
Cognitio
enim
Dei
ianua
est,
qua
in
bonorum
omnium
fruitionem
ingredimur.
Ergo
quum
se
Deus
nobis
per
solum
Christum
patefaciat,
hinc
etiam
consequitur,
omnia
a
Christo
petenda
esse.
Haec
doctrinae
series
diligenter
notanda
est.
Nihil
magis
tritum
videtur,
quam
pro
fidei
suae
modo
percipere
unumquemque
nostrum
quae
Deus
nobis
offert:
sed
pauci
sunt
qui
cogitent,
vas
fidei
et
notitiae
Dei
afferendum
esse,
quo
hauriamus.
Quod
Deum
a
nemine
visum
esse
dicit,
non
tantum
de
externo
corporei
oculi
adspectu
intelligendum:
nam
generaliter
significat,
quum
Deus
lucem
habitet
inaccessam,
non
posse
nisi
in
Christo
viva
sua
imagine
cognosci.
Porro
hunc
locum
ita
vulgo
exponunt:
Quum
nuda
Dei
maiestas
in
se
sit
abscondita,
nunquam
potuisse
comprehendi,
nisi
quatenus
se
in
Christo
manifestavit:
Deum
ergo
nonnisi
in
Christo
patribus
olim
fuisse
cognitum.
Ego
vero
potius
hic
evangelistam
in
comparatione
iam
adducta
insistere
sentio,
quanto
scilicet
nostra
quam
patrum
conditio
sit
potior,
quia
Deus
qui
prius
in
arcana
sua
gloria
latebat,
se
nunc
quodammodo
visibilem
fecerit.
Nam
certe
quum
vocatur
Christus
expressa
Dei
imago,
id
ad
peculiare
novi
testamenti
beneficium
pertinet
(Hebr.
1,
3).
Sic
etiam
hoc
loco
evangelista
novum
et
insolitum
quiddam
designat,
quum
unigenitum,
qui
erat
in
sinu
patris,
nobis
exposuisse
dicit
quod
alioqui
occultum
erat.
Dei
ergo
manifestationem,
quae
per
evangelium
nobis
allata
est,
commendat,
in
qua
nos
a
patribus
discernit,
facitque
illis
superiores:
quemadmodum
et
Paulus
fusius
tractat
(2.
Corinth.
3
et
4).
Nullum
enim,
ut
sub
lege,
amplius
velum
esse
praedicat,
sed
Deum
palam
in
Christi
facie
conspici.
Si
cui
absurdum
videtur,
patres
Dei
notitia
privari,
ex
quibus
prophetae
nobis
hodie
etiam
facem
praeferunt:
respondeo,
non
simpliciter
aut
praecise
illis
negari
quod
nobis
tribuitur,
sed
minoris
et
maioris
(ut
loquuntur)
fieri
comparationem,
quia
illi
parvas
tantum
vivae
lucis
scintillas
habebant,
cuius
plenus
hodie
fulgor
nos
illustrat.
Si
quis
excipiat,
Deum
tunc
quoque
facie
ad
faciem
esse
visum
(Genes.
32,
30):
dico
adspectum
illum
minime
cum
nostro
conferri,
sed
prout
tunc
solebat
Deus
obscure
et
quasi
procul
se
ostendere,
quibus
clarius
apparuerat,
ii
se
facie
ad
faciem
vidisse
dicunt.
Itaque
temporis
sui
respectum
habent:
interim
Deum
non
videbant,
nisi
multis
involucris
obtectum.
Singularis
fuit
visio
illa
et
reliquis
fere
omnibus
excellentior,
quam
in
monte
Moses
impe-
|