43:19
19
IN
AMOS
20
nomen
ipsum
esse
abolendum,
quia
si
staret
populus
Moab,
manerent
etiam
aliqui
principes
residui,
ut
necesse
est,
quemadmodum
diximus.
Exstinctis
ergo
principibus,
necesse
est
etiam
populum
ipsum
perire,
ita
ut
nulla
sit
residua
salus.
Non
ergo
temporalem
poenam
hic
propheta
Moabitis
denuntiat,
sed
ultimum
exitium,
ex
quo
nunquam
resurgant.
Haec
summa
est.
Nunc
pergamus:
4.
Sic
dicit
Iehova^
Super
tribus
sceleribus
Iehudah,
et
super
quatuor
non
convertam
eum,
quia
spreverunt
(vel
abiecerunt)
legem
Iehovae^
et
statuta
eius
non
custodierunt:
et
errare
eos
fecerunt
mendacia
sua,
post
quae
ambulaverunt
patres
ipsorum.
5.
Et
mittam
ignem
in
Iehudah,
qui
devorabit
palatia
Ierusalem*
Hic
iam
incipit
Amos
sermonem
convertere
ad
tribum
Iehudah
et
regnum
illud
quod
adhuc
manebat
in
familia
Davidis.
Hactenus
verba
fecit
de
profanis
et
incircumcisis
gentibus:
fuit
hoc
praeludium
excidii,
quod
instabat
electo
populo:
quia
quum
Deus
non
parceret
caeteris,
qui
per
ignorantiam
peccaverant,
quid
futurum
erat
de
populo
Israel,
qui
edoctus
fuerat
in
legis
doctrina?
Servus
enim
sciens
voluntatem
Domini
sui,
et
non
faciens
eam,
dignus
est
qui
longe
gravius
vapulet.
Non
potuit
igitur
Deus
ignoscere
filiis
Abrahae,
quos
sibi
in
populum
peculiarem
adoptaverat:
quum
tam
graves
poenas
exigeret
de
gentibus
profanis,
in
quibus
excusabilis
erat
ignorantia,
quemadmodum
solet
fieri
inter
homines.
Verum
quidem
est
iuste
perituros
omnes
qui
lege
carent,
quemadmodum
dicit
Paulus
2.
ad
Rom.
cap.
Sed
si
fiat
comparatio
inter
filios
Israel
et
miseras
gentes,
quae
in
suis
erroribus
demersae
erant,
certe
dignae
erant
venia
prae
illo
populo,
qui
suam
contumaciam
prodiderat,
quasi
ex
professo
vellet
Dei
vindictam
in
se
accersere.
Quum
ergo
hactenus
concionatus
sit
propheta
de
gentibus,
nunc
tandem
ad
populum
electum
et
filios
Abrahae
sermonem
convertit.
Sed
loquitur
de
tribu
Iehudah,
ex
qua
ipse
erat
oriundus,
quemadmodum
dixi
initio,
ne
scilicet
quispiam
obiiceret
illum
blandiri
suis
popularibus.
Migraverat
enim
in
regnum
Israel:
erat
illic
inquilinus.
Iam
videbimus
quam
severe
illos
coarguerit.
Si
ergo
tacuisset
de
tribu
Iehudah,
poterat
obnoxius
esse
calumniae.
Dixissent
enim
permulti
illum
colludere
cum
suis
popularibus,
et
tegere
ipsorum
flagitia:
interim
acriter
invehi
in
vicinos,
id
fieri
prava
aemulatione,
quod
scilicet
cuperet
iterum
transferre
regnum
in
familiam
Davidis.
Ne
ergo
talis
aliqua
suspicio
maculam
adspergeret
doctrinae,
propheta
hic
in
iudicium
vocat
regnum
Iehudah,
et
nihilo
mitius
de
Iudaeis
loquitur
quam
de
aliis
populis.
Dicit
enim
ipsos
etiam
sua
pervicacia
sic
provocasse
|