39:19
19
PRAELECTIONES
20
22.
Et
dedisti
illis
terram
hanc
quam
iuraveras
patribus
eorum
ad
dandum
ipsis
(hoc
est,
te
daturum
ipsis),
terram
fluentem
lacte
et
melle.
Hic
laudatur
terrae
foecunditas,
ut
minus
sit
excusabilis
populi
ingratitudo
in
ipsa
redemptione.
Iam
Deus
satis
superque
ipsos
sibi
obstrinxerat:
sed
ubi
accedit
tanta
opulentia
et
ubertas
terrae
duplicatur
liberalitas
Dei:
quae
arctiore
vinculo
et
sanctiore
populum
ad
obsequium
devinciat.
Ubi
autem
sepeliunt
utrumque
beneficium,
haec
est
extrema
impietas,
et
tanto
foedior
est
eorum
ingratitudo.
Videmus
ergo
quorsum
spectet
propheta,
ubi
dicit
terram
fuisse
datam
populo.
Causam
simul
exprimit
nempe
quia
olim
promissa
fuerat
eorum
patribus,
neque
tamen
hic
imaginari
convenit,
patres
quidquam
fuisse
promeritos,
sicut
Hieronymus
inscite
corrumpit
hunc
locum:
dicit
enim
non
fuisse
quidquam
debitum
populi
meritis,
sed
patres
tamen
fuisse
dignos
propter
virtutes
suas.
Atqui
scimus
foedus
Dei
fuisse
ab
initio
gratuitum.
Ergo
hic
significat
propheta
terram
non
fuisse
mercedem,
quae
debuerit
rependi
populi
operibus,
sed
ideo
datam
fuisse,
quia
gratis
promissa
fuerat.
Iusiurandum
vero
ponit,
quia
Deus
ut
consuleret
Abrahae
et
patrum
infirmitati,
interposito
iureiurando
sancivit
suam
promissionem.
Sed
quoniam
alibi
fusius
disserui
hac
de
re,
nunc
leviter
tantum
attingo.
Quoties
tamen
iusiurandi
fit
mentio,
sciamus
oblique
perstringi
hominum
vanitatem,
qui
semper
vacillant,
nec
possunt
recumbere
in
Dei
promissiones,
nisi
adiuti
hac
confirmatione.
Quidquid
sit,
propheta
hic
admonet,
Deum
fidem
praestitisse
quam
olim
patribus
dederat
ubi
populus
terram
ingressus
est,
quia
non
potuit
eam
adipisci
virtute
bellica,
neque
ullis
aliis
mediis.
In
summa,
revocat
Ieremias
populum
ad
memoriam
gratuiti
foederis,
ut
intelligat
se
non
alio
iure
terrae
esse
dominum,
nisi
quia
ultro
pollicitus
fuerat
Deus
Abrahae
et
semini
eius
terram
illam
se
daturum.
Praedicat,
sicut
nuper
dixi,
terrae
foecunditatem,
quia
modis
omnibus
allicere
voluit
Deus
populum
illum,
ut
maneret
in
obsequio.
Quum
autem
populus
adeo
liberaliter
tractatus
non
agnovit
Dei
gratiam,
hinc
convincitur
nimis
turpis
stupiditas.
Hoc
igitur
est
consilium
prophetae,
uberrimam
fuisse
hanc
terram,
in
qua
luxuriatus
est
populus,
et
Deum
tanti
beneficii
au
torem
contempsit,
quemadmodum
continuo
post
sequitur,
23.
Et
ingressi
sunt^
et
haereditate
adepti
sunt
eam:
et
non
audierunt
vocem
tuam
(ad
verbum,
in
voce
tua),
et
in
lege
tua
non
ambulaverunt
(hoc
est,
secundum
legem
tuam),
quaecunque
illis
praecepisti
ui
facerent
non
fecerunt:
ideo
occurrere
fecisti
illis
totum
malum
hoc.
|