[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


32:19  19  PSALMUS  XCIV.  20  id  dicitur  respectu  nostri;  quia  non  sentimus  eum  gerere  curam  nostri,  nisi  quatenus  manum  suam  aperte  et  quasi  visibili  modo  profert  ad  nos  iuvandos.  Quod  bis  dicitur,  Deus  ultionum,  deinde  Iudex  terrae,  proprie  spectant  haec  epitheta  ad  praesentis  causae  circumstantiam:  ac  si  ipsum  officii  sui  moneret  propheta  his  verbis,  Domine  tuum  est  vindictam  sumere  de  sceleratis,  et  terram  iudicare:  vides  autem,  dum  impune  grassatur  eorum  iniquitas,  ut  eorum  audacia  proterve  insultet.  Non  quod  ulla  admonitione  indigeat  Deus  qui  nunquam  torpet:  quin  potius  dum  lente  cunctari  videtur,  pro  opportunitate  sibi  cognita  iudicia  sua  temperat:  sed  eius  naturam  hoc  modo  secum  reputant  fideles,  quo  se  ad  meliorem  fiduciam  animent  et  exstimulent  ad  precandi  vehementiam  :  quo  etiam  pertinet  repetitio.  Itaque  quo  petulantius  lascivient  impii,  semper  occurrat  nobis  haec  doctrina,  non  posse  tamen  hoc  auferri  Deo  quin  mundi  sit  iudex  ad  exigendam  de  sceleribus  vindictam.  Et  quamvis  pro  carnis  nostrae  sensu  Deus  tenebris  inclusus  lateat,  hanc  precandi  formam  quae  a  spiritu  sancto  dictatur,  non  dubitemus  arripere,  ut  scilicet  tandem  affulgeat.  3.  (Usquequo  impii.)  Fervorem  suum  hoc  versu  excusat  propheta,  quia  tempestiva  sit  festinatio,  dum  nullum  superbiendi  modum  faciunt  improbi.  Quia  igitur  necessitas  addere  nobis  debet  animum,  ut  sciamus  iustas  preces  exauditum  iri,  testatur  hic  propheta  suam  querimoniam  non  de  nihilo  vel  levi  de  causa  nasci,  sed  extorqueri  sibi  gravissimis  iniuriis.  Circumstantia  etiam  temporis  ad  augendam  indignitatem  valet,  quod  longa  Dei  patientia  obduruerant,  atque  ex  duritie  non  pervicaciam  contraxerant  modo,  sed  impudentiam  quoque:  ac  si  eorum  improbitati  Deus  faveret.  Nam  in  adverbio  usquequo  bis  repetito  diuturna  notatur  impunitas:  ac  si  dixisset,  non  incipere  nunc  demum  impios:  sed  quum.  nimis  diu  fuerint  tolerati,  nullum  facere  peccandi  modum.  Iam  quum  olim  tantam  in  ecclesia  tyrannidem  exercuerint  reprobi,  nec  statim  adhibitum  fuerit  a  Deo  remedium,  ne  miremur  si  hodie  quoque  longis  oppressionibus  subiaceat  ecclesia:  nec  putemus  prorsus  a  Deo  desertam,  quamvis  non  protinus  sanandis  malis  manum  admoveat.  Exsultandi  verbo  laetitiam  proterviae  et  iactantiae  plenam  designat,  quum  impii  longa  prosperitate  ebrii  quidvis  sibi  licere  confidunt.  4.  (Effutiunt.)  Clarius  hoc  idem  exprimit,  tanta  scilicet  ferocia  turgere,  ut  gloriari  in  sceleribus  non  dubitent.  Verbum  J^J},  quod  effutire  vertimus,  plus  est  quam  loqui.  Nam  quum  proprie  ebullire  significet,  metaphorice  transfertur  ad  temerarios  sermones.  Videmus  autem  quo  sua  ambitio  et  superbia  impios  homines  praecipitet,  ut  etiam  cum  magno  suo  probro  et  dedecore  potentiam  suam  futiliter  efferant,  minando  enim,  nihil  quam  caedes,   

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci