1:189
[CO
1.
189]
pastores
ecclesiae
vocari,
qui
nullum
unquam
e
suo
grege
viderint,
qui
violenter
in
ecclesiae
possessionem
quasi
in
hostile
praedium
irruperint,
qui
forensibus
iurgiis
evicerint,
qui
pretio
redemerint,
qui
sordidis
obsequiis
emeruerint,
qui
pueri
vixdum
balbutientes,
in
eam
ceu
haereditatem
a
patruis
et
cognatis,
creverint?
An
unquam
eo
progressa
esset
populi,
quantumvis
corrupti
et
exlegis
licentia?
Qui
hanc
ecclesiae
[OS
216]
faciem
quae
nostra
aetate
visitur,
siccis
oculis
spectare
possunt,
crudeles
sunt
et
impii;
qui
cum
mederi
possint,
negligunt,
omnem
inhumanitatem [p.
387]
superant.
Nunc,
quod
secundum
est
in
presbyterorum
vocatione,
exequamur:
quo
caeremoniae
genere
initiandi
sint.
Dominus
noster,
cum
apostolos
amandaret
ad
evangelii
praedicationem,
insufflavit
in
eos
(Ioan.
20).
Quo
symbolo
spiritus
sancti
virtutem,
qua
illos
donabat,
repraesentavit.
Hanc
insufflationem
retinuerunt
boni
isti
viri
et,
quasi
spiritum
sanctum
e
gutture
suo
egerant,
super
suos,
quos
formant
sacrificulos
demurmurant:
accipite
spiritum
sanctum.
Adeo
nihil
praetereunt,
quod
non
praepostere
effingant,
non
dico
instar
histrionum,
qui
rationem
et
modum
quendam
habent
suae
gesticulationis,
sed
instar
simiarum,
quae
lascive
et
absque
ullo
delectu
quidvis
imitantur.
Servamus,
inquiunt,
exemplum
Domini.
At
multa
egit
Dominus,
quae
nobis
exempla
esse
noluit.
Dixit
Dominus
discipulis:
accipite
spiritum
sanctum;
dixit
et
Lazaro:
Lazare
veni
foras;
dixit
paralytico:
surge
et
ambula.
Cur
non
eadem
dicunt
omnibus
mortuis
et
paralyticis?
Divinae
suae
virtutis
specimen
edidit,
cum
insufflando
in
apostolos,
spiritus
sancti
gratia
illos
replevit.
Hoc
ipsum
si
conantur
efficere,
Deum
aemulantur
et
tantum
non
ad
certamen
provocant.
Sed
longissime
absunt
ab
effectu,
nec
aliud
inepto
isto
gestu,
quam
Christo
illudunt.
Sunt
quidem
adeo
effrontes
ut
asserere
ausint, [p.
388]
conferri
a
se
spiritum
sanctum,
sed
quam
id
verum
sit
docet
experientia,
quae
clamat,
ex
equis
fieri
asinos,
ex
fatuis
phreneticos,
quicunque
in
sacerdotes
consecrantur.
Nec
tamen
hinc
pugnam
illis
facio,
tantum
caeremoniam
ipsam
damno,
quae
in
exemplum
trahi
non
debuit,
quandoquidem
a
Christo
in
singulare
miraculi
symbolum
usurpata
est.
Tantum
abest
ut
illis
patrocinari
debeat
imitationis
excusatio.
Unctionem
vero
a
quo
tandem
acceperunt?
Respondent,
se
accepisse
a
filiis
Aaron:
a
quo
suus
ordo
sumpsit
initium.
1)
Perversis
igitur
exemplis
perpetuo
se
tueri
malunt,
quam
fateri
a
se
excogitatum,
quod
temere
usurpant.
Sed
interim
non
animadvertunt,
dum
successores
se
profitentur
filiorum
Aaron,
Christi
sacerdotio
se
esse
1)
Lib.
4.
sentent.
dist.
24.
c.
8.
et
in
canon.
dist.
21.
c.
1.
|