51:187
187
EPIST.
PAULI
AD
EPHESIOS
188
fide
:
laus,
quod
filius
Dei
per
ipsam
noster
efficitur,
ut
domicilium
in
nobis
habeat.
Neque
enim
fide
solum
agnoscimus
Christum
pro
nobis
passum,
et
pro
nobis
a
morte
suscitatum
:
sed
eum
ut
se
nobis
offert
possidendum
ac
fruendum,
recipimus
:
quod
diligenter
notandum
est.
Plerique
pro
eodem
accipiunt,
Christi
esse
participem,
et
Christo
credere.
Atqui
participatio,
quam
habemus
cum
Christo,
est
fidei
effectus.
Summa
sit,
non
procul
intuendum
esse
Christum
fide,
sed
recipiendum
esse
animae
nostrae
complexu,
ut
in
nobis
habitet.
Atque
hoc
modo
fieri
ut
spiritu
Dei
impleamur.
Ut
sitis
in
caritate.
Recenset
fructus
habitationis,
caritatem,
et
agnitionem
divinae
gratiae
et
eius
amoris,
qui
nobis
exhibitus
fuit
in
Christo.
Hanc
eandem
esse
veram
et
solidam
animae
virtutem,
sequitur.
Ideo
quoties
de
sanctorum
perfectione
agit,
duabus
his
partibus
eam
constare
docet.
Duae
similitudines,
quas
adhibet,
exprimunt
quam
firma
et
constans
debeat
esse
in
nobis
caritas.
Multi
enim
leviter
tincti
sunt
caritate:
sed
quae
facile
evanescit
aut
discutitur,
quia
parum
altas
habet
radices.
Paulus
autem
vult
eam
penitus
animis
nostris
infixam
esse,
ut
sit
quasi
bene
fundatum
aedificium
et
profunda
plantatio.
Ille
est
simplex
ac
genuinus
sensus,
nos
ita
radicitus
insitos
esse
debere
in
caritate,
et
ita
funditus
in
profundo
eius
affectu
conditos,
ut
nihil
inde
nos
dimoveat.
Unde
patet,
eos
nugari
qui
ex
Pauli
verbis
colligunt,
salutis
nostrae
fundamentum
ac
radicem
esse
caritatem.
Neque
enim
disputat
Paulus
ubi
salus
nostra
fundata
sit,
idque
omnes
vident:
sed
quam
firma
et
tenax
debeat
in
nobis
esse
caritas.
18.
Quo
valeatis
comprehendere.
Secundus
fructus,
ut
percipiant
Ephesii
quanta
sit
erga
homines
Christi
dilectio.
Talis
autem
apprehensio
vel
notitia
ex
fide
est.
Quum
in
ea
re
sanctos
omnes
illis
socios
adiungit,
indicat
praestantissimum
esse
bonum
quod
possint
in
praesenti
vita
consequi:
supremam
esse
sapientiam,
ad
quam
omnes
filii
Dei
adspirant.
Caeterum
quod
sequitur,
quum
per
se
clarum
sit,
hactenus
variis
interpretationum
opinionibus
obscuratum
fuit.
Augustinus
in
argutia
nihil
ad
rem
pertinente
sibi
valde
placuit.
Quaerit
enim
hic
mysterium
nescio
quod
in
figura
crucis:
deinde
ex
latitudine
facit
caritatem,
ex
altitudine
spem,
ex
longitudine
patientiam,
et
profunditate
humilitatem.
Haec
subtilitate
sua
placent:
sed
quid
ad
Pauli
mentem?
Nihilo
certe
magis
quam
quod
Ambrosius
sphaericam
formam
designari
putat.
Verum
aliorum
interpretationibus
omissis,
dicam
quod
omnes
simplex
et
verum
esse
agnoscent.
Paulus
enim
nihil
per
istas
dimensiones
intelligit
quam
Christi
caritatem,
de
qua
continuo
post:
significans,
eum,
cui
vere
et
perfecte
cognita
est,
undequaque
sapere:
ac
si
|