42:187
187-188
PROLEGOMENA.
aures
pascere,
tum
ostentationi
et
gloriae
suae
studere.
Quanquam
haud
etiam
negare
ausim
hanc
lectionum
legem
esse,
ut
in
his
seholastico
potius
quam
oratorio
more
disseratur.
Quamobrem
si
quem
offendit
simplex
hoc,
nec
tamen
inurbanum
dicendi
genus,
vel
aliorum,
vel
huius
ipsius
alia
adhibeat
opera,
eaque
praesertim
in
quibus
scholae
legibus
solutus
oratorem
non
minus
quam
theologum
in
primis
nobilem
agit.
Quod
nos
non
minus
verecunde
quam
optimi
cuiusque
et
doctissimi
bona
pace
ac
venia
dictum
non
dubitamus.
Neque
enim
de
his
ita
pronuntiamus
quasi
censorio
supercilio
huic
uni
oratoris
gloriam
vendicemus,
aut
theologum
vocando,
non
alios
quoque
insignes
permultos
agnoscamus.
Absit
a
nobis
haec
vecordia.
Sed
tanta
testificandi
animi
nostri
oblata
occasione,
vix
unquam
aliter
culpam
deprecari
possemus
apud
pios
omnes,
quibus
satis
notum
est,
nostrorum
de
Calvino
silentium
hactenus
non
satis
placuisse
turbulentis
hominibus,
quibus
vanitatem
suam
disertis
vocibus
a
nobis
exprobrari
magis
cordi
est,
quam
nos
sinere
tacito
nostro
suffragio
et
verecundo
silentio,
quum
eius
doctrinam
comprobare,
et
divinae
erga
nos
benignitatis
consignatissimum
inter
nos
testimonium
in
eo
agnoscere,
tum
eorum
insaniam
fraterna
dissimulatione
tegere,
et
vero
tacite
apud
se
quemque
nostrum
gemere.
Sed,
ut
iam
dixi,
nuda
hic
et
simplex
est
oratio,
ei
persimilis
qua
antehac
semper
in
lectionibus
uti
solitum
esse
novimus.
Non
quemadmodum
a
multis
fieri
accepimus,
qui
domi
prius
digestas
auditoribus
postea
ex
scripto
recensent:
sed
qualis
ex
tempore
fingi
formarique
potuit
ad
docendi
usum
aedificationemque
magis
quam
ad
aures
accommodata.
Quamobrem
aut
nos
vehementer
fallimur,
aut
ipsius
prophetae
mentem
ita
propemodum
ad
vivum
expressit,
ut
nihil
posse
addi
videatur.
Nam
quum
singula
quaeque
momenta
diligenter
excutit,
tum
etiam
doctrinae
usum
et
applicationem
breviter
sic
demonstrat,
ut
a
scopo
aberrare
nemo
quamvis
rudis
possit.
Denique
verae
theologiae
locos
ac
fontes
sic
aut
ostendit
aut
aperit,
ut
ex
his
cuivis
haurire
promptum
sit
quod
reiiciendae
ac
recreandae
animae
sufficiat.
Imo
vero
etiam
unde
am
pios
rivos
diducere
commode
possint
verbi
ministri,
quibus
veluti
coelesti
rore
salubriter
plebem
Domini
adspergant:
sive
exhortatione,
sive
consolatione,
sive
reprehensione,
sive
denique
aedificatione
opus
sit.
Sed
horum
omnium
veluti
speciem
et
imaginem
quandam
melius
in
omnibus
eius
concionibus
cernimus,
ac
in
his
potissimum,
in
quibus
prophetarum
doctrinam
sic
ad
haec
tempora
nostra
accommodat,
ut
suo
saeculo
non
melius
quadrare
videantur.
Sed
ut
aliquando
finem
faciamus,
restat,
christiani
lectores,
ut
quum
innumerabilia
alia
Dei
dona
quae
quotidie
in
nos
abunde
effundit,
tum
etiam
incomparabilem
bonitatis
eius
thesaurum,
qua
decet
animi
gratitudine
recipiamus
et
amplectamur:
eoque
ad
vitam
nostram
sancte
et
pie
instituendam,
ad
nominis
eius
gloriam
et
fratrum
aedificationem
utamur.
Id
autem
ut
fiat,
orandus
est
nobis
Dei
spiritus,
ut
eo
instructi
ad
sacram
lectionem
accedamus,
animumque
ab
inquinamentis
huius
carnis
repurgatum,
et
mansuetudinis
spiritum
coelestis
doctrinae
capacem
afferamus:
ad
quod
etiam
multum
nos
iuvare
poterunt
breves
precatiunculae
quas
ad
finem
cuiusque
lectionis
addendas
curavimus,
prout
a
nobis
collectae
sunt
pari
cum
lectionibus
diligentia
et
fide:
ut
et
his
reficiantur
piorum
animi,
spiritusque
novos
ad
novam
lectionem
colligant:
et
rudiores
velut
in
tabula
depictam
formandarum
orationum
suarum
ex
sacra
lectione
rationem
habeant.
Nam
sicuti
lectionum
initio
eadem
semper
utitur
hic
noster
precandi
formula,
quam
nos
quoque
hic
addi
voluimus,
ut
tota
eius
docendi
ratio
vobis
nota
esset:
ita
etiam
singulas
lectiones
novis
subinde
precationibus
claudere
solet,
prout
illi
ex
spiritu
Domini
datur
eas
ex
tempore
formare,
adque
lectionis
cuiusque
subiectam
materiam
accommodare.
Hoc
si
commentariorum
genus
vobis
placere
intellexerimus,
etsi
alieni
laboris
res
est,
tamen
fidem
nostram,
favente
divino
numine,
pro
reliquis
prophetis
obstringere
non
dubitamus.
Minores
dico
prophetas:
quos
quum
perlegendos
susceperit,
nobis
quoque
in
animo
est
non
minori
diligentia
quam
reliqua
ad
finem
usque
excipiendo
persequi.
Vos
interim
his
fruimini.
Bene
valete.
Genevae,
postridie
Idus
Febr.
M.
D.
LVII.
|