[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


1:187  [CO  1.  187]  Dei  praeconem,  ad  regendam  ecclesiam  vocatum,  quem  nunc  episcopum,  nunc  presbyterum,  interdum  etiam  pastorem  appellat  (Act.  14.  20.  1  Petr.  5).  Iam  vero  si  excipiunt:  canonibus  vetitum  esse  ne  quis  sine  titulo  admittatur,  neque  id  me  latet;  sed  titulos  quos  obtendunt,  pro  legitimis  non  recipio.  Nonne  melior  pars  titulorum  sunt  dignitates,  personatus,  canonicatus  et  praebendae,  capellaniae,  prioratus,  monachatus  etiam,  quae  partim  ex  ecclesiis  cathedralibus,  partim  collegiatis,  partim  desertis  delubris,  partim  e  claustris  petuntur  ?  Quae  omnia  satanae  esse  lupanaria  interpretor  et  confidenter  affirmo.  Omnes  enim  illi,  in  quam  functionem  ordinantur,  nisi  ut  Christum  sacrificent  et  immolent?  Denique  neminem  ordinant [p. 383]  nisi  ad  sacrificandum:  quod  non  est  Deo,  sed  daemoniis  consecrare.  Atqui  vera  unaque  ordinatio  est,  vocare  ad  regendam  ecclesiam  eum,  cuius  vita  ac  doctrina  probata  fuerit,  ipsumque  ministerio  admovere.  Quam  in  partem  locos  illos  Pauli  accipere  convenit,  quanquam  caeremoniam  [OS  214]  et  ritum  vocandi,  simul  cum  vocatione  ipsa  continent.  Sed  de  caeremonia  statim  suo  loco.  Nunc  quod  in  manibus  est,  tractemus:  a  quibus  scilicet  ordinandi,  hoc  est,  vocandi  sint  ministri  ecclesiae.  Quid  igitur?  An  Paulus  iura  collationum  Timotheo  et  Tito  deferebat,  qualia  nunc  ab  infulatis  satrapis  usurpantur?  Minime.  Sed  cum  utrique  mandatum  dedisset  de  constituendis  componendisque  provinciarum,  in  quibus  relicti  erant,  ecclesiis,  alterum  hortatur,  ne  ecclesias  desertas  patiatur,  alterum  monet,  ne  quem  admittat  nisi  probatum.  An  Paulus  et  Barnabas,  ceu  metropolitani  aliqui,  ecclesiarum  possessiones  conferebant?  Nihil  minus.  Caeterum  non  existimo  illos  omnes,  suo  arbitrio  imposuisse  ecclesiis  nesciis  ac  inconsultis  quos  visum  esset,  sed  communicato  cum  ecclesiis  consilio,  ad  id  munus  vocasse  quos  ex  fratribus  exploratos  habebant  puriore  doctrina  et  vita  integriore.  Atque  ita  quidem  factum  oportuit,  si  ecclesias  stare  incolumes  voluissent,  penes  quos  rerum  arbitrium  erat,  ut  ecclesia  quae  de  eligendo  ministro  deliberatura  erat,  antequam  in  consilium  ivisset, [p. 384]  advocasset  e  vicinia  unum  aut  duos  episcopos  et  vitae  sanctitate  et  doctrinae  sinceritate  prae  aliis  spectabiles,  cum  quibus  agitasset,  quis  potissimum  assumendus  fuisset.  Utrum  vero  totius  ecclesiae  comitiis,  aut  paucorum  suffragiis,  quibus  ea  cura  demandetur,  an  vero  magistratus  sententia  episcopum  creari  satius  sit,  nulla  certa  lex  constitui  potest;  sed  pro  temporum  ratione,  populorumque  moribus  capiendum  est  consilium.  Cyprianus  fortiter  contendit,  non  rite  eligi,  nisi  communibus  totius  plebis  suffragiis.  Quam  observationem  illo  saeculo  in  multis  partibus  valuisse,  fidem  historiae  faciunt.  Verum  quia  vix  unquam  evenit,  ut  tot  capita  rem  aliquam  uno  sensu  bene  componant,  et  fere  illud   

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci