5:186
receperunt
in
confusionem.
Viderunt
enim
unam
esse
redemptionem:
a
qua
exclusi,
quid
aliud
possent
quam
desperare?
Video
istos
iam
fremere
ac
mutire,
glossam
hanc
esse
e
capite
meo
effictam:
his
legibus
se
non
subiici.
Non
addicam
ergo
eos
meis
legibus,
sed
hoc
tantum
rogabo,
annon
spiritus
carcere
clausi,
spiritus
sint?
Clarius
est
quod
apud
eundem
scriptorem
legitur:
In
hoc
mortuis
praedicatum
esse
evangelium,
ut
iudicentur
secundum
homines
carne,
vivant
autem
secundum
Deum
spiritu
(1
Petr.
4,
6).
Videtis,
ut
carne
in
mortem
tradita
spiritum
asserat
in
vitam?
Quum
enim
relatio
sit
vitae
ac
mortis,
afxi
avTiStGiv,*)
alterum
mori
clarum
est,
alterum
vivere.
[fol.
9]
Id
ipsum
ex
Solomone
discimus:
qui
mortem
hominis
describens,
longo
discrimine
animam
a
corpore
separat
(Eccles.
12,
7).
Donec,
inquit,
revertatur
pulvis
in
terram
unde
erat,
et
spiritus
redeat
ad
Deum,
qui
dedit
illum.
Scio
eos
parum
affici
hoc
argumento:
quod
dicunt
vitam
redire
ad
Deum,
qui
est
fons
vitae:
itaque
nihil
amplius
esse.
Sed
verba
ipsa
clamant,
sibi
vim
inferri,
2)
ut
nullum
sit
operae
pretium
refellere
hunc
argutiolam,
indignam
et
lectu
et
auditu.
Iam
hoc
significet
illis
restet,")
animas
redire
ad
fontem
vitae
suae
per
somnium.
Atque
huic
sententiae
respondet
quod
est
apud
Esdram,
quem
equidem
scriptorem
eis
non
opponerem,
nisi
ipso
valde
niterentur.
Audiant
igitur
suum
Esdram:
Terra
reddet
quae
in
ea
dormiunt,
et
in
silentio
habitant:
et
promptuaria
reddent
quae
illis
commendatae
sunt
animae
(4
Esd.
7,
32).
Nugantur,
promptuaria
esse
providentiam
Dei:
animas
vero,
cogitationes:
ut
liber
vitae
offerat
cogitationes
in
conspectum
Dei.
Quae
in
hoc
tantum
ab
eis
dici
constat,
quia,
quum
tacere
pudeat,
nihil
habent
melius
quod
dicant.
Quod
si
ad
hunc
modum
liberet
scripturas
circumvolvere,
pervertere
omnia
promptum
esset.
Nihil
tamen
hic
(quanquam
alia
multa
suppetunt)
de
meo
contra
proferam,
quando
se
ipse
scriptor
a
calumnia
tuetur.
Paulo
enim
ante
dixerat:
Nonne
de
his
interrogaverunt
animae
istorum
in
promptuariis
suis
dicentes:
Usque
quo
Domino
speramus
sic?
quando
veniet
fructus
areae
mercedis
nostrae?
etc.
(4
Esd.
4,
35).
Quae
sunt
istae
animae,
quae
interrogant
1)
Inde
a
1552
latine
scribit
ur:
per
antithesin.
Versio
gallica
haec
verba
silentio
praeterii.
2)
Sibi
hoc
modo
vim
inferri,
legitur
in
ed.
1545
et
seqq.
omnibus.
Gallus
facit
cum
textu
antiquiore.
3)
Locus
corruptus
iam
veteribus
visus
est:
1542
habet
virgulam
post:
restet,
et
inde
Gallus
vertit:
ii
reste
que
ceci
selon
eux
signifie.
.
1545
virgulam
ponit
post:
illis.
Quae
omnia
quum
satis
inconcinne
dicta
viderentur
Gallasius
1552
pro-
restet,
scripsit-,
oportet,
quod
recentiores
omnes
servaruni.
|