1:186  [CO  1.  186]  senioribus  ephesinae  ecclesiae:  Attendite  vobis  et  universo  gregi,  cui  vos  spiritus  sanctus  constituit  episcopos,  ad  regendam  ecclesiam  Dei,  quam  acquisivit  sanguine  suo.  Sic  Archippum  Paulus  commemorat  Colossensium  episcopum  (Col.  4),  et  alibi,  Philippensium  episcopos  (Phil.  1).  Haec  ubi  probe  animadversa  fuerint,  promptum  erit  definire,  quae  sit  presbyterorum  functio,  qui  in  presbyterorum  ordine  habendi  sint,  vel  potius,  quid  omnino  sit  ordo  ipse.  Functio  est,  evangelium  annunciare  et  sacramenta  administrare.  Omitto  quanta  morum  integritate  excellere,  quid  singulis  privatim  praestare  seniores  debeant;  neque  enim  praesentis  instituti  est,  omnes  boni  pastoris  dotes  persequi,  sed  tantum  indicare  quid  profiteantur,  qui  se  presbyteros  appellant.  Episcopus  est,  qui  ad  ministerium  verbi  et  sacramentorum  vocatus,  officium  suum  bona  fide  exequitur.  Episcopos  et  presbyteros [p. 381]  promiscue  voco  ecclesiae  ministros.  Ordo,  est  ipsa  vocatio.  Porro  quae  sit  ratio  vocationis,  nunc  docendi  locus  est.  Ea  in  duobus  versatur:  nempe  ut  habeamus  et  a  quibus  instituendi  sint  episcopi  seu  presbyteri,  et  quo  ritu  quave  caeremonia  initiandi.  Legitimae  institutionis  documentum  ex  apostolorum  institutione  peti  non  potest,  qui  humana  vocatione  non  expectata,  sed  solo  Domini  mandato  instructi,  operi  se  accinxerunt.  Nec  quem  ipsi  apostoli  ordinem  tenuerint  satis  constat:  nisi  quod  Paulus,  eo  quem  nuper  citavimus  [OS  213]  loco  tradit,  se  reliquisse  Titum  in  Creta  ut  episcopos  per  civitates  constitueret  (Tit.  1),  et  alibi  Timotheum  admonet,  ne  cui  temere  manum  imponat  (1  Tim.  5).  Et  Lucas  in  Actis  refert  (Act.  14),  a  Paulo  et  Barnaba  constitutos  per  singulas  Lystrensium,  Iconum  et  Antiochenorum  ecclesias,  presbyteros.  Hos  vero  locos  valde  illustrarunt  mitrati  pontifices,  ut  eos  omnes  solent,  qui  ad  farinas  facere  videntur.  Inde  enim  collegerunt,  solis  sibi  esse  potestatem  ordinandi  et  consecrandi  presbyteros,  ut  loquuntur,  et  ut  suam  consecrationem  splendida  aliqua  larva  venerabilem  ac  religiosam  imperitis  facerent,  multis  caeremoniis  adumbrarunt.  At  falluntur,  dum  existimant  aliud  quidpiam  esse  consecrare  et  ordinare  quam  ecclesiae  episcopum  et  pastorem [p. 382]  constituere,  si  tamen  iuxta  Pauli  praescriptum  consecrant  et  ordinant.  Quod  si  aliter  agunt,  pessime  hos  Pauli  locos  ad  suam  libidinem  detorquent.  Et  sane  longe  aliter  agunt.  Non  enim  in  episcopatum  ordinant,  sed  in  sacerdotium.  Ita  destinamus,  inquiunt,  ecclesiae  ministerio.  Verum  an  aliud  putant  esse  ecclesiae  ministerium,  quam  verbi  ministerium?  Scio  quidem  hanc  cantilenam  subinde  ab  illis  recini:  sacrificulos  suos  ecclesiae  ministros  esse;  sed  nemo  sanus  credit,  imo  eos  scripturae  veritas  revincit,  quae  1)  Vide  in  eum  locum  Theophylactum.  non  alium  agnoscit  ecclesiae  ministrum  quam  verbi