5:185
PSYCHOPANNYCHIA.
mine
Iesu,
suscipe
spiritum
meum.
Habent
hic
quod
garriant,
Christum
patri,
et
Stephanum
Christo
vitam
commendare,
in
diem
resurrectionis
custodiendam.
Sed
verba
aliter
sonant,
praesertim
illa
Stephani.
Et
evangelista
addit
(Ioann.
19,30)
de
Christo,
quod
inclinato
capite
tradidit
spiritum:
quae
verba
ad
anhelitum
aut
pulmonum
agitationem
respicere
non
possunt.
Nec
minus
evidenter
apostolus
Petrus,
animas
a
morte
et
esse,
et
vivere
ostendit:
quum
tradit,
Christum
his,
qui
in
carcere
erant,
spiritibus
praedicasse:
nec
spiritibus
modo
piorum,
remissionem
ad
salutem,
sed
impiorum
quoque
spiritibus
[fol.
8]
confusionem
(1
Petr.
3,
19).
Sic
enim
illum
locum
interpretor,
qui
multa
ingenia
torsit,
et
persuasurum
me
bonis
omnibus
confido.
Nam
quum
de
humilitate
crucis
Christi
loquutus
esset,
ostendissetque
pios
omnes
oportere
ad
eius
imaginem
conformari,
ne
desperatione
conciderent,
continuo
attexit
resurrectionis
mentionem,
ut
doceat
quibus
tribulationibus
futurus
sit
finis.
Commemorat
enim,
Christum
non
succubuisse
morti:
sed
ea
subacta
victorem
emersisse.
Id
suis
verbis
dicit
mortificatum
quidem
carne,
vivificatum
tamen
spiritu:
eodem
scilicet
sensu,
quo
Paulus
scribit,L)
passum
fuisse
in
humilitate
carnis,
excitatum
autem
virtute
spiritus.
Iam
ut
virtutem
ipsam
ad
se
quoque
pertinere
fideles
intelligerent,
subiungit
Christum
hanc
virtutem
erga
alios
exseruisse:
neque
erga
vivos
modo,
sed
etiam
mortuos
:
deinde
non
tantum
erga
servos
suos,
sed
incredulos
quoque
ac
2)
gratiae
suae
contemptores.
Porro
intelligamus
defectivam
esse
orationem,
deesseque
ex
duobus
membris
alterum:
cuius
generis
multa
sunt
in
scripturis
exempla,
praesertim
ubi
multae
sententiae
una
clausula
colliguntur,
quemadmodum
hic
factum
est.
Nec
vero
miretur
quisquam
includi
carcere
sanctos
patres,
qui
redemptionem
Christi
'exspectabant.
Quia
enim,
veluti
sub
nube
et
umbra,
eminus
lucem
prospiciebant
(veluti
qui
reliquias
diei
vident
sub
serum
crepusculum,
aut
diem
venientem
sentiunt
ante
auroram)
nec
adhuc
habebant
exhibitam
sibi
Dei
benedictionem,
in
qua
requiescerent:
eorum
exspectationem
vocavit
carcerem.
Erit
igitur
sensus
apostoli:
Christum
in
spiritu
iis
qui
in
carcere
erant
spiritibub
praedicasse,
hoc
est,
virtutem
redemptionis
per
Christum
partae,
mortuorum
spiritibus
apparuisse,
ac
exhibitam
esse.
Hic
deest
alterum
membrum,
quod
ad
pios
pertinebat,
qui
hunc
fructum
agnoverunt
et
perceperunt.
Exprimit
autem
de
incredulis
qui
eundem
ipsi
hunc
nuncium
1)
Quemnam
Pauli
locum
autor
laudare
voluerit
tam
veteres
editores
ignorarunt,
neque
ullum
margmi
adscribunt.
Fortasse
de
1
Tim.
3,
16
cogitamt.
2)
Ed.
1542
mendose:
Sed
incredulcsque
gratiae.
|