5:183
PSYCHOPANNYCHIA.
spiritui
inquinamentum
tribuat,
quo
nomine
aliis
locis
significat
meram
puritatem.
Addam
et
locum
alterum,
quanquam
video
eos,
qui
calumniari
volent,
protinus
ad
suas
glossas
delapsuros.
Dum
enim
ait
(1
Cor.
2,
11):
[fol.
6]
Quis
est
hominum,
qui
sciat
quae
sunt
hominis,
nisi
spiritus
hominis
qui
in
ipso
est?
ita,
et
quae
sunt
Dei.nemo
cognovit,
nisi
spiritus
Dei:
poterat
dicere
hominem
scire
quae
sua
sunt:
sed
partem
illam
verbo
appellavit,
in
qua
residet
vis
cogitandi
et
intelligendi.
Atque
etiam,
quum
dicit,
spiritum
Dei
testimonium
reddere
spiritui
nostro,
quod
filii
Dei
sumus
(Rom.
8,
16),
nonne
eadem
loquendi
proprietate
usus
est?
Quid,
quod
uno
verbo
convincere
eos
potui?
l)
Scimus
enim,
quam
saepe
Christi
voce
damnatus
sit
error
Sadducaeorum,
cuius
partem
esse
Lucas
in
Actis
(23,
8)
scripsit,
quod
spiritum
non
esse
dicerent.
Verba
sunt:
Sadducaei
autem
dicunt,
non
esse
resurrectionem,
neque
angelum,
neque
spiritum:
Pharisaei
vero
haec
omnia
confitentur.
Vereor
ne
de
spiritu
sancto
cavillentur
haec
intelligi,
aut
de
angelis.
Cui
obiecto
facile
est
occurrere.
Nam
et
angelos
seorsum
posuit:
et
certum
est
Pharisaeis
illis
nullam
fere
fuisse
spiritus
sancti
notitiam.
Atque
etiam
id
melius
assequentur,
qui
graece
norunt:
Lucas
enim
sine
adiectione
articuli,
dixit
itvw(ji>a,
adiecturus
indubie,
si
de
spiritu
sancto
loquutus
esset.
Hoc
si
non
illis
os
obstruit,
non
video
qua
ratione
vel
trahi,
vel
duci
possint:
nisi
forte
dicant,
neque
damnatam
fuisse
ex
eo
Sadducaeorum
opinionem,
quod
spiritum
negarent:
neque
probatam
Pharisaeorum,
quod
assererent.
Cui
cavillo
ipsa
evangelistae
verba
obviant.
Ubi
enim
Pauli
confessionem
posuit,
Pharisaeum
se
esse:
subdit
eam
Pharisaeorum
sententiam.
Aut
igitur
oportet
callidam
et
malitiosam
fuisse
Pauli
simulationem:
(quod
recipi
non
debet
in
confessione
fidei)
aut
cum
Pharisaeis
de
spiritu
sensisse.
Quod
si
nobis
fidem
faciunt
historiae,
hoc
perinde
inter
apostolos
certum
erat
ac
constitutum,
atque
mortuorum
resurrectio,
aut
aliquod
simile
fidei
nostrae
caput.
Non
pigebit
huc
adscribere
verba
Polycarpi,
viri
omnibus
et
dictis
et
factis
spirantis
martyrium:
qui
et
discipulus
apostolorum
fuit,
et
ita
sincere
quod
ab
illis
acceperat,
posteris
tradidit,
ut
nihil
unquam
immisceri
fermenti
passus
fuerit.
2)
Is
igitur
inter
multas
praeclaras
vbces,
quas
flammae
admotus
edidit,
eo
die
repraesentandum
se
dixit
coram
Deo
in
spiritu.
Quo
eodem
tempore
Melito
episcopus
Sardensis,
3)
vir
paris
sinceritatis,
librum
scripsit
de
corpore
et
anima:
qui
si
hodie
exstaret,
superfluus
esset
hic
labor.
Adeo
autem
haec
sententia
meliore
illo
saeculo
valuit,
ut
Tertullianus4)
reponat
eam
1)
potuit,
1576
^pqq.
2)
Eubeb.
H.
e.
IV,
15.
3)
Ibld.
c.
26.
4)
Lib.
de
resurr.
carnis.
|