1:183
[CO
1.
183]
qui
puer
acolythi
munere
functus
est,
cum
in
ordinem
acolythorum
cooptatur,
desinit
esse
id
quod
dici
incipit.
Ut
videantur
ex
professo
velle
munus
ipsum
abiicere,
cum
titulum
adsumunt.
En,
cur
sacramentis
consecrari
et
spiritum
sanctum
accipere,
necesse
habeant:
nempe
ut
nihil
agant.
Si
praetexant
hanc
esse
temporum
perversitatem,
quod
ministeria
sua
deserunt
ac
negligunt;
simul
fateantur,
nullum
hodie
esse
in
ecclesia
usum
nec
fructum
sacrorum
suorum
ordinum,
quos
mirifice
depraedicant,
totamque
ecclesiam
suam
anathemate
plenam,
quandoquidem
cereos
et
urceolos
a
pueris
et
profanis
attrectari
permittat,
quibus
tangendis
nulli
digni
sunt,
nisi
in
acolythos
consecrati;
quando
cantiones
ad
pueros
ablegat,
quae
nisi
ab
ore
consecrato
audiri
non
debebant.
Exorcistas
vero
in
quem
tandem
finem
consecrant?
Audio
Iudaeis [p.
375]
fuisse
suos
exorcistas,
sed
ab
exorcismis
dictos
video
quos
exercebant
(Act.
19).
De
ementitis
istis
exorcistis,
quis
unquam
fando
audivit,
quod
specimen
unum
suae
professionis
ediderint?
Fingitur
illis
potestas
data
imponendi
manus
super
energumenos
et
catechumenos
et
daemoniacos;
sed
tali
se
potestate
praeditos,
daemonibus
persuadere
non
possunt,
non
modo
quia
eorum
imperiis
non
cedunt
daemones,
sed
etiam
quia
ipsis
imperant.
Vix
enim
decimum
quemque
reperias,
qui
non
malo
spiritu
agatur.
Quaecunque
igitur
de
minutulis
suis
ordinibus
balbutiunt,
sive
sex
computentur,
sive
quinque,
conflata
sunt
ex
inscitis
insulsisque
mendaciis.
In
iis
autem
et
subdiaconatum
complector,
etsi
ad
maiores
translatus
est,
ex
quo
turba
ista
minorum
graduum
pullulare
coepit.
Eos
certe
sacramentorum
loco
non
esse
habendos
constat,
quando
istorum
confessione,
primitivae
ecclesiae
incogniti
fuerunt
et
multis
postea
annis
excogitati.
1)
Sacramenta
autem
cum
Dei
promissionem
contineant,
neque
ab
angelis,
neque
ab
hominibus,
sed
a
Deo
solo
institui
possunt,
cuius
unius
est
promissionem
dare.
Pro
duobus
reliquis
testimonium
habere
videntur
a
verbo
Dei,
ideoque
sacros
ordines
honoris
causa
peculiariter
nominant.
Sed
quam
oblique
illo
in
suum
praetextum
abutantur [p.
376]
videndum
est.
Incipiemus
autem
ab
ordine
presbyterii,
sive
sacerdotii.
His
enim
duobus
nominibus
rem
unam
significant:
ac
sic
[OS
210]
appellant
eos,
ad
quos
pertinere
aiunt
sacrificium
corporis
et
sanguinis
Christi
in
altari
conficere,
orationes
dicere
et
benedicere
dona
Dei.
2)
Itaque
in
ordinatione
calicem
et
patenam
cum
hostiis
accipiunt,
in
symbola
collatae
potestatis
placabiles
Deo
hostias
offerendi,
manusque
illis
inungun-
1)
Lib.
4.
sentent.
dist.
24.
c.
8.
2)
Isidorus
c.
perlectis,
25.
dist.
.
Lib.
4.
sentent.
dist.
24.
c.
8.
|