1:181
[CO
1.
181]
gine
suorum
ordinum
disputant,
quam
se
pueris
quoque
ipsis
ridiculos
faciunt?
Clerici
dicuntur
a
sorte,
vel
quia
a
Domino
sortiti,
vel
quia
de
sorte
Domini,
vel
quia
Deum
partem
habent.
At
sacrilegium
fuit,
usurpare
sibi
hunc
titulum,
qui
totius
erat
ecclesiae.
Est
enim
illa
Christi
haereditas
ei
a
patre
data.
Nec
Petrus
pauculos
rasos,
ut
ipsi
improbe
confingunt,
cleros
vocat,
[OS
207]
sed
universam
Dei
plebem
(1Petr.
5).
Sequitur
apud
eos:
raduntur
clerici
in
vertice,
ut
corona
regale
decus
significet;
quia
reges
debent
esse
clerici,
ut
se
et
alios
regant,
quibus
Petrus
loquitur
(l
Petr.
2)
:
Vos
estis
genus
electum,
regale
sacerdotium,
gens
sancta,
populus
acquisitionis.
En
iterum
eos
falsi
arguo.
Petrus
totam
ecclesiam
alloquitur,
isti
ad
pauculos
detorquent,
quasi
solis
illis
dictum
sit:
sancti
estote,
quasi
soli
illi
sanguine
Christi
acquisiti
sint,
quasi
soli
illi
per
Christum
facti
sint
regnum
et
sacerdotium [p.
371]
Deo.
Assignant
deinde
et
alias
rationes.
Summitas
capitis
denudatur,
ut
eorum
mens
ad
Dominum
libera
monstretur,
quae
revelata
facie
Dei
gloriam
contempletur;
vel
ut
vitia
oris
et
oculorum
doceantur
praecidenda;
vel
rasura
capitis
est,
temporalium
depositio,
circumferentia
vero
coronae
reliquiae
sunt
bonorum,
quae
ad
sustentationem
retinentur.
1)
Omnia
in
figuris,
quia
scilicet
velum
templi
nondum
scissum
est.
Itaque
persuasi
se
praeclare
defunctos
esse
suis
partibus,
quod
talia
per
coronam
suam
figuraverint,
nihil
eorum
re
ipsa
praestant.
Quousque
nos
talibus
fucis
et
praestigiis
ludent?
Clerici
detonsis
aliquot
capillis,
significant
temporalium
bonorum
abundantiam
se
abiecisse,
gloriam
Dei
contemplari,
aurium
oculorumque
concupiscentiam
mortificasse,
et
nullum
est
hominum
genus
rapacius,
stupidius,
libidinosius.
Cur
non
magis
sanctitatem
vere
exhibent,
quam
falsis
mendacibusque
signis
ipsius
speciem
simulant?
Porro,
cum
dicunt
2)
coronam
clericalem
habere
originem
a
Nazaraeis
et
rationem,
quid
aliud
adferunt,
quam
sua
mysteria
a
iudaicis
caeremoniis
nata
esse,
vel
potius
merum
esse
Iudaismum?
Quod
autem
addunt,
Priscillam,
Aquilam
et
Paulum
ipsum,
suscepto
voto
sibi
rasisse
caput,
ut
purificarentur
(Act.
18), [p.
372]
crassam
suam
ignorantiam
produnt.
Nusquam
enim
legitur
de
Priscilla,
ac
de
Aquila
etiam
incertum
est,
siquidem
tam
ad
Paulum
referri
potest
tonsura
illa,
quam
ad
Aquilam.
Ne
vero
illis
relinquamus
quod
petunt,
exemplum
eos
habere
a
Paulo,
observandum
est
simplicioribus,
Paulum
nunquam
caput
sibi
totondisse
ad
sanctificationem
aliquam,
sed
duntaxat
ut
fratrum
infirmi-
1)
Lib.
4.
sentent.
dist.
24.
c.
duo
sunt.
sentent.
dist.
24.
c.
1.
2)
Lib.
4.
|