5:180
cum
carne,
aut
rationem
cum
cupidine:
sed
animam
ipsam,
quatenus
a
spiritu
Dei
regitur,
secum
luctari,
quatenus
adhuc
spiritu
Dei
vacua
est,
suisque
cupiditatibus
addicta.
Scimus,
dum
simul
iunguntur,
per
animam,
voluntatem
designari:
per
spiritum
vero,
intellectum.
Sic
loquitur
Iesaias,
Anima
mea
desideravit
ad
te
in
nocte:
sed
et
in
spiritu
meo
intra
me
vigilabo
ad
te
(Ies.
26,
9).
Et
Paulus,
quum
precatur
ut
Thessalonicenses
integro
sint
spiritu,
et
anima
et
corpore,
ita
ut
in
nullo
possint
culpari
in
adventu
Domini
nostri
Iesu
Christi
(1
Thess.
5,
23):
hoc
enim
vult,
ut
recta
omnia
cogitent
et
velint,
nec
membra
sua
exhibeant
arma
iniquitatis
peccato.
Eodem
pertinet,
quod
scribit
alibi
apostolus
ipse:
1)
sermonem
Dei
vivum
esse,
et
penetrantiorem
omni
gladio
ancipiti,
pertingentem
usque
ad
divisionem
animae
et
spiritus
compagumque
et
medullarum,
discretorem
cogitationum
cordis
(Hebr.
4,
12).
Quanquam
in
hoc
postremo
loco
nonnulli
per
spiritum
malunt
intelligere
essentiam
illam
cui
inest
ratio
ac
voluntas,
de
qua
nunc
disceptamus:
per
animam
autem,
vitalem
motum,
et
sensus
quos
philosophi
superiores
et
inferiores
vocant,
id
est,
ὁρμὰς
καὶ
αἰσθήσεις.
Verum
quum
utrumque
plurimis
locis
essentiam
immortalem,
quae
in
homine
vitae
causa
est,
significet,
non
rixandi
causas
captent
ex
nominibus,
sed
rem
ipsam
percipiant,
quocunque
significetur
nomine.
Id
vero
quam
verum
sit,
nunc
doceamus.
Incipiemus
autem
ab
ipsa
hominis
creatione,
in
qua
perspiciemus,
qualis
ab
initio
factus
fuerit.
Sacra
historia
nobis,
ante
creatum
hominem,
commemorat
Dei
consilium
de
faciendo
ipso
ad
imaginem
et
similitudinem
suam
(Gen.
1,
26).
Quae
verba
de
corpore
nullo
modo
accipi
possunt.
In
quo,
tametsi
mirabile
opus
Dei,
prae
caeteris
corporibus
creatis,
apparet,
nulla
tamen
eius
imago
effulget.
2)
Quis
enim
haec
loquitur:
Faciamus
hominem
ad
imaginem
et
similitudinem
nostram?
nempe,
Deus,
qui
spiritus
est,
qui
nulla
corporis
effigie
repraesentari
potest.
Atqui,
ut
imago
corporea,
quae
faciem
externam
nobis
refert,
debet
ad
vivum
exprimere
omnia
lineamenta
et
omnes
ductus,
ut
ex
pictura
vel
sculptura
concipiamus,
quaecunque
in
exemplari
conspici
possunt:
ita
haec
imago
Dei
debet,
sua
similitudine,
aliquam
Dei
cognitionem
in
animis
nostris
informare.
Audio
quosdam
eorum
sic
nugari,
ut
dicant
imaginem
Dei
referri
ad
imperium
quod
traditum
[fol.
4]
est
homini
in
beluas:
quod
homo
ea
in
parte
simile
aliquid
cum
Deo
habeat:
cuius
imperium
est
in
omnia.
In
quem
lapsum
Chrysosto-
1)
Sic
1542
et
1545.
Ipse
omittunt
caeterae
omnes.
Gallus
habet:
l'Apostre
aux
Hebrieux.
2)
Ambrosius
libro
VI
hexaem.
Augustinus
c.
4.
de
trinitate
et
alibi.
|