5:18
Valent
enim
ad
lectorem
excitandum,
ad
movendos
affectus,
ad
orationem
variandam.
Quidam
hoc
schema
non
prosopopoeiam
vocant,
sed
ἠθοποιΐαν,
quod
illa
personas
fingat
quae
nusquam
sunt,
haec
certis
personis
verba
accommodat.
Vide
romanum
Aquilam.
Haec
autem
oratio
ex
opinione
Stoicorum
pendet,
qui
diis
rerum
humanarum
procurationem
tribuunt,
providentiam
asserunt,
nihil
fortunae
temeritati
relinquunt.
Epicurei
tametsi
deos
non
negant,
at,
quod
proximum
est,
voluptarios
nescio
quos
somniant,
otiosos,
mortalia
non
curantes,
ne
quid
voluptatibus
suis
decedat,
pronoean
Stoicorum
rident,
quasi
anum
fatidicam.
Omnia
fortuito
casu
contingere
putant.
Qui
vero
se
deorum
vicarium
profitetur,
is
nimirum
fatetur
deos
humanis
necessitatibus
providere.
Quamobrem
recte
Homerus
βασιλῆας
διοτρεφεὶς
appellat,
hoc
est
reges
a
Iove
nutritos,
et
Iliados
IX.
Agamemnonem
a
Iove
regem
constitutum
scribit.
Nec
minus
eleganter
Plinius
in
Panegyrico:
Talia
esse
crediderim
quae
ipse
mundi
parens
temperat
nutu,
si
quando
oculos
demisit
in
terras,
et
facta
mortalium
inter
divina
opera
numerare
dignatus
est:
quibus
nunc
per
te
liber
solutusque,
coelo
tantum
vacat,
postquam
te
dedit,
qui
erga
omne
hominum
genus
vice
sua
fungereris
etc.
Itaque
vere
quis
dixerit,
ut
ait
Plutarchus
de
doctrina
principum,
principes
ministros
esse
dei,
ad
salutem
et
curam
hominum:
uti
bona
quae
deus
illis
largitur,
partim
distribuant,
partim
servent.
Cui
consentit
responsum
illud
Numae
Pompilii,
regnum
esse
deorum
ministerium.
Et
aliud
item
Artabani
apud
eundem
Plutarchum,
reges,
simulacra
dei
omnia
servantis.
Non
abs
re
igitur
Plato
in
Gorgia
facit
deum
quendam
imperatorem
generis
humani,
assignantem
suum
unicuique
in
statione
hac
et
militia
locum.
Quam
sententiam
Persius
ex
Platone
transtulit:
Quem
te
deus
esse
Iussit,
et
humana
qua
parte
locatus
es
in
re.
Est
etiam
illa
confessio
religionis
nostrae,
non
esse
potestatem
nisi
a
Deo,
et
quae
sunt,
a
Deo
ordinatas
esse,
ad
Rom.
XIII.
Vitae
necisque
arbiter]
Pro
eodem.
Curtius
lib.
IV.:
Quum
in
regali
solio
residebis
vitae
necisque
omnium
civium
dominus,
cave
obliviscaris
huius
status,
in
quo
accipis
regnum.
Et
Seneca
in
Thyeste,
Vos
quibus
rector
maris
atque
terrae
Ius
dedit
magnum
necis
atque
vitae.
[pag.
7]
Quod
enim
alter
dominium,
alter
ius
magnum,
Seneca
hic
arbitrium
vocat,
id
est
plenam
et
liberam
potestatem
sine
provocatione:
ut
etiam
tradit
Pompeius
Festus.
In
manu
mea
positum
est]
Sic
Coelius
ad
Ciceronem
libro
VIII.
Epist.:
Quam
velis
eum
obligare,
in
manu
tua
est.
Quid
significet
haec
loquutio,
pulchre
declarat
Cicero
Offic.
L
quasi
per
2
|