45:18
que
prudentiam
mundus,
sed
perversam
ideoque
mortiferam,
imo
quae
vanitatis
damnatur:
quanquam
obliquae
angelus
umbratilem
sapientiam,
qua
sibi
placent
filii
saeculi,
pravam
et
coram
Deo
maledictam
significat.
Iam
tenemus,
sic
inter
se
conciliandos
esse
homines,
ut
imprimis
redeant
cum
Deo
in
concordiam.
Quod
mox
sequitur
de
paranda
Domino
plebe
perfecta
cum
illo
membro
cohaeret,
Ioannem
Christi
praeconem
futurum,
ut
ante
faciem
eius
ambulet:
finis
enim
praedicationis
eius
erat,
plebem
reddere
intentam
audiendae
Christi
doctrinae.
Quanquam
participium
xaxeaxeuaafievov
non
tam
perfectionem
sonat
Graecis,
quam
formam
et
concinnitatem,
qua
res
^d
usum
suum
aptantur.
Quae
significatio
praesenti
loco
non
male
quadrabit
:
quod
scilicet
mittendus
sit
Ioannes
ad
plebem
Christo
aptandam
vel
formandam,
quae
alias
rudis
et
itnpolita
nunquam
se
docilem
praebuisset.
LUO.
I.
18.
Et
dixit
Zacharias
ad
angelum:
Unde
hoc
cognoscam?
ego
enim
sum
senex,
ut
uxor
mea
provectae
est
aetatis.
19.
Ut
respondens
angelus
dixit
ei:
Ego
sum
Gabriel,
qui
adsto
coram
Deo,
missusque
sum
ut
loquar
ad
te,
et
haec
tibi
evangelizem.
20.
Et
ecce
eris
tacitus,
ut
loqui
non
possis
usque
ad
diem
quo
haec
fient:
eo
quod
non
credidisti
verbis
meis,
quae
implebuntur
tempore
suo.
18.
Et
dixit
Zacharias
ad
angelum.
Sequitur
Zachariae
dubitatio
et
poena,
quam
de
eius
infidelitate
sumpsit
Dominus.
Precatus
fuerat
pro
impetranda
sobole:
nunc
ubi
promittitur,
quasi
votorum
suorum
et
fidei
oblitus,
diffidit.
Quanquam
prima
specie
videri
durum
posset,
quod
eius
responso
tam
graviter
offenditur
Deus.
Obiicit
senium
suum:
idem
fecit
Abraham,
cuius
tantopere
laudatur
fides,
ut
Paulus
dicat
(Retn.
4,
19),
non
respexisse
corpus
suum
emortuum,
nec
effoetam
vulvam
Sarae,
sed
simpliciter
acquievisse
in
Dei
veritate
et
potentia.
Rogat
Zacharias,
unde
vel
quo
argumento
certior
fieri
poterit.
Atqui
non
reprehensus
est
Gideon
(Iud.
6,17),
quum
duplex
sigtmm
flagitaret.
Quin
etiam
similis
paulo
post
Mariae
exceptio
refertur:
Quomodo
fiet
istud,
quando
virum
non
cognosco?
quam
tamen
angelus
dissimulat,
ac
si
nihil
esset
in
ea
vitii.
Qui
fit
ergo,
ut
Zachariam
quasi
gravissimi
peccati
reum
tam
severe
castiget
Deus?
Fateor
equidem,
si
verba
tantum
spectentur,
vel
parem
fuisse
in
omnibus
culpam,
vel
Zachariam
nihil
peccasse.
Sed
quum
facta
et
dicta
hominum
ex
cordis
affectu
aestimare
conveniat,
Dei
potius
iudicio
standum
est,
cui
patent
occultae
cordis
latebrae.
Vidit
procul
dubio
Dominus
in
Zacharia
aliquid
deterius
qiiatn
verba
2
|