39:18
usque
ad
genus,
et
postquam
expendit
Dei
potentiam
et
bonitatem
in
populi
redemptione,
mentem
suam
extendat
in
omnes
mundi
partes,
et
miracula
Dei
ubique
consideret.
Et
haec
ratio
saepe
occurrit
in
scripturis,
dum
scilicet
admoniti
aliquo
exemplo
divinae
virtutis
aut
gratiae
rapimur
et
transcendimus
ad
generalem
considerationem.
Ut
faceres
tibi,
vel
acquireres
tibi,
nomen
secundum
diem
hunc,
hoc
est,
ut
nomen
tuum
esset
perpetuum,
quemadmodum
adhuc
hodie
splendor
ipse
nobis
ante
oculos
versatur.
Significat
igitur
propheta
Deum
tam
potenter
monstrasse
suam
virtutem,
ut
eius
cognitio
perpetua
sit,
neque
possit
unquam
sepeliri
hominum
ingratitudine.
21.
Et
eduxisti
populum
tuum
Israel
e
terra
Aegypti
in
signis
et
portentis,
et
in
manu
robusta,
et
in
brachio
extento,
et
in
terrore
magno.
Nunc
propius
ad
causam
ipsam
accedit
Ieremias,
postquam
enim
praefatus
est
de
inaestimabili
Dei
potentia,
nunc
commendat
iustum
eius
iudicium,
quod
poenas
exigere
statuerit
de
impio
et
scelerato
populo.
In
hunc
finem
commemorat
redemptionis
beneficium:
deinde
adiungit,
terram
fuisse
datam
Israelitis,
quae
olim
patribus
eorum
fuerat
promissa.
Postea
subiicit
beneficium
hoc
fuisse
locatum
apud
ingratos,
quia
statim
excusserint
iugum
et
contempserint
Deum
redemptorem
una
cum
eius
lege.
Dicit
igitur
populum
fuisse
eductum
e
terra
Aegypti
cum
signis
et
portentis.
Hoc
ad
amplificationem
pertinet,
quia
Deus
insolitis
modis
satis
testatum
fecit
non
nisi
sua
gratia
populum
potuisse
eripi
ex
Aegypto.
Nam
si
non
fuisset
conspicua
Dei
virtus
in
miraculis
et
portentis,
poterant
Israelitae
transferre
Dei
gratiam
ad
ipsos,
vel
terrena
media,
sed
ita
resplenduit
gratia
Dei
in
signis
et
prodigiis,
ut
non
potuerit
liberatio
populi
vel
fortunae,
vel
hominum
industriae,
vel
ullis
mediis
adscribi.
Et
eodem
sensu
adiungit
manum
robustam,
et
brachium
extentum.
Significat
his
verbis
sic
liberatum
fuisse
populum,
ut
palam
apparuerit
manus
Dei,
imo
brachium
extentum,
hoc
est,
virtus
quae
longe
et
late
sese
extendit,
quemadmodum
hanc
similitudinem
alibi
exposuimus.
Postremo
adiungit
terrorem
magnum,
quia
scilicet
tanta
erat
hostium
superbia,
ut
nunquam
passuri
fuerint
populum
exire,
nisi
magnus
terror
fuisset
iniectus.
Quoniam
ergo
subacti
fuerunt
Aegyptii
terrore,
ideo
amplificat
etiam
hac
circumstantia
Ieremias
gratiam
redemptionis:
quasi
diceret
non
esse
obscuram
Dei
gratiam,
quia
insignibus
documentis
cognoverint
Israelitae
divinitus
se
eripi.
Tanta
enim
erat
hostium
et
potentia,
et
audacia,
et
crudelitas,
ut
nulla
esset
spes
liberi
exitus,
nisi
Deus
manum
suam
e
coelo
exsereret.
Postea
sequitur,
2
|