25:18
boles,
laetum
otium,
frugum
abundantia,
vitae
amoenitas,
et
delitiae,
honores
et
potentia?
Respondeo,
felicem
quem
servis
suis
assignat
vitae
statum,
non
obstare
quominus
suam
largitatem
promiscue
diffundat
in
totum
humanum
genus.
Vere
in
Psalmo
(36,
7)
vocatur
hominum
et
brutorum
animalium
servator:
vere
alibi
(Ps.
145,
9)
dicitur,
super
omnes
creaturas
extendi
eius
misericordiam
:
vere
Christus
immensam
eius
bonitatem
commendat,
quod
solem
suuni
oriri
facit
super
bonos
et
malos
(Matt.
5,
45).
Sed
exclamatio
prophetae
peraeque
vera
est
:
Quam
magna
multitudo
bonitatis
tuae
o
Dens,
quae
recondita
est
timentibus
te
(Ps.
31,
20)!
Nam
quum
omnes
sine
exceptione
omnibus
vitae
subsidiis
fruantur,
refulget
communiter
etiam
erga
impios
eius
bonitas,
quae
hic
luctatur
cum
hominum
malitia,
ut
quos
creavit,
fovere
et
tueri
non
desinat,
quantumvis
indignos.
Quod
ergo
impiis
benefacit,
proprium
creatoris
est.
Adhaec
ut
suspensas
teneat
fidelium
mentes,
ultimi
iudicii
exspectatione,
confuse
nunc
multa
misceri
patitur,
et
suum
iudicium
quasi
noctis
caligine,
vel
sub
nebulis
saltem
occultat,
quanquam
ita
suam
erga
reprobos
patientiam
temperat,
ut
in
hac
quam
dixi
confusione
signa
quaedam
irae
et
favoris
appareant.
Itaque
licet
mundi
gubernatio
nondum
ad
perfectam
normam
sit
composita:
Deus
tamen
in
ea
se
tam
scelerum
ultorem
quam
iustitiae
remuneratorem
ostendit,
et
in
tenebris
emicant
scintillae:
fidelesque,
licet
ad
satietatem
usque
non
fruantur
benedictione
sibi
promissa,
eam
tamen,
quatenus
expedit,
degustant.
Ad
impios
vero,
quamvis
diffluant
omni
bonorum
copia,
ne
gutta
quidem
bonitatis
Dei
pervenit:
quia
nisi
in
Dei
beneficiis
animo
concipitur
paternus
eius
favor,
ipsa
benedictio
evanescit.
Imo
quo
magis
se
ingurgitant,
exitialem
saginam
contrahunt:
et
Deus
consulto
ipsos
attollit,
ut
e
sublimi
gravius
praecipitet.
Denique
pascuntur,
ut
est
apud
prophetam,
in
diem
mactationis.
Tenendum
igitur
est,
benedictiones
quas
Deus
hic
servis
suis
promittit,
spirituali
sale
ab
ipso
condiri,
ne
insipidae
sint
:
reprobos
vero
qui
sensu
destituuntur
gratiae
Dei,
omni
quoque
eius
benedictione
privari.
Superest
tamen
adhuc
scrupulus,
quia
haec
de
qua
agitur
felicitas,
non
semper,
neque
aequali
modo
obtingit
Dei
servis:
imo
sub
lege
quoque
multis
molestiis
et
aerumnis
duriter
fuerunt
exercitati.
Respondeo,
quum
nemo
unquam
vel
sanctissimus,
integer
fuerit
legis
observator,
nemo
etiam
ab
omni
transgressione
purus,
non
mirum
esse
si
aliqua
tantum
ex
parte
potiti
sunt
benedictionibus
promissis:
quia
plenitudinis
non
erant
capaces.
Quod
si
quando
asperius
contingit
eos
castigari
quam
impios,
in
eo
quoque
nihil
absurdi:
quia
Deus
iudicium
a
domo
sua
inchoare
solet.
Caeterum
in
hac
quoque
mistura
cernitur
quod
propheta
docet,
iustos
nunquam
derelin-
2
|