1:179
[CO
1.
179]
ullam
promissionem
habet.
Siquidem
cum
duo
ista
in
sacramento
exigimus,
ut
caeremonia
sit
a
Deo
instituta,
ut
Dei
promissionem
habeat
;
simul
postulamus
ut
caeremonia
illa
nobis
tradita
sit
et
promissio
ad
nos
spectet
Non
enim
circumcisionem
iam,
sacramentum
christianae
ecclesiae
quisquam
esse
contendit,
tametsi
et
Dei
institutum
erat
et
promissionem
annexam
habebat;
quia
nec
nobis
mandata
fuit,
nec
promissio
quae
illi
adiuncta
fuerat,
nobis
data.
Promissionem,
quam
in
unctione
ferociter
iactant,
nobis
non
esse
datam
evidenter
demonstravimus
et
ipsi
experientia
declarant.
Caeremonia
usurpari
non
debuit,
nisi
ab
iis
qui
curationum
gratia
praediti
fuerunt,
non
ab
istis
carnificibus,
qui
plus
mactando
ac
trucidando
valent
quam
sanando.
Quanquam,
etiamsi
obtinuerint,
huic
aetati
convenire,
quod
de
unctione
ab
Iacobo
praecipitur
(a
quo [p.
367]
longissime
absunt)
ne
sic
quidem
adhuc
multum
promoverint
in
approbanda
sua
unctione,
qua
hactenus
nos
illeverunt.
Iacobus
omnes
infirmos
vult
inungi;
isti
non
infirmos
sed
semimortua
cadavera
sua
pinguedine
inficiunt,
cum
iamiam
anima
in
primoribus
labris
laborat
vel,
ut
ipsi
loquuntur,
in
[OS
205]
extremis.
Si
praesentem
habent
medicinam
in
suo
sacramento,
qua
vel
morborum
acerbitatem
leniant,
vel
saltem
aliquod
animae
solatium
adferant,
crudeles
sunt,
qui
nunquam
in
tempore
medentur.
Iacobus
vult,
infirmum
ungi
a
senioribus
ecclesiae;
isti
unctorem
non
admittunt,
nisi
sacrificulum.
Quod
apud
Iacobum
presbyteros
interpretantur
sacerdotes
et
pluralem
numerum
ad
decorem
positum
nugantur,
nimis
frivolum
est;
quasi
vero
ecclesiae
eo
tempore
sacrificorum
examinibus
abundarint,
ut
in
longa
pompa
procedere
potuerint
ad
ferendum
sacri
olei
ferculum.
Iacobus
dum
simpliciter
ungi
infirmos
iubet,
non
aliam
unctionem
mihi
significat,
quam
vulgaris
olei;
nec
aliud
habetur
in
Marci
narratione.
Isti
oleum
non
dignantur,
nisi
ab
episcopo
consecratum,
hoc
est
multo
halitu
calefactum,
multo
murmure
incantatum
et
novies
flexo
genu
salutatum:
ter
ave
sanctum
oleum,
ter
ave
sanctum
chrisma,
1)
ter
ave
sanctum [p.
368]
balsamum.
A
quo
tales
exorcismos
hauserunt?
Iacobus
dicit,
quod
ubi
unctus
oleo
fuerit
infirmus
et
oratum
fuerit
super
eum,
si
in
peccatis
fuerit,
remittentur
ei,
non
intelligens,
pinguedine
deleri
peccata,
sed
fidelium
orationes,
quibus
adflictus
frater
Deo
commendatus
fuerit,
non
fore
irritas.
Isti
per
sacram
suam,
id
est,
abominabilem
unctionem,
peccata
remitti
impie
mentiuntur.
En,
quam
pulchre
proficient,
ubi
Iacobi
testimonio
pro
sua
libidine
prolixe
abuti
permissi
fuerint.
1)
Lapsu
typographi
habet
archetypum:
charisma.
Edd.
|