55:178
malorum
comparavit,
recta
pergit
quocunque
Dominus
vocat,
neque
vel
ad
dexteram,
vel
ad
sinistram
deflectit.
In
summa,
hanc
bene
agendi
regulam
praescribit
ut
ad
Dei
voluntatem
gressus
nostros
dirigamus,
ne
vel
metus,
vel
mundi
illecebrae,
vel
alia
noa
inde
abducant.
Ideo
subiicit,
Ne
claud
i
c
a
t
i
o
a
b
e
r
r
e
t
:
hoc
est,
ne
claudicando,
tandem
a
via
longius
recedatis.
Claudicationem
vocat,
quum
mentes
hominum
alternant,
nec
sincere
Deo
se
addicunt.
Sic
alloquebatur
Elias
illos
duplices,
qui
cultum
Dei
superstitionibus
suis
miscebant:
Quousque
claudicatis
in
utramque
partem
(1.
Reg.
18,
21)
?
Est
autem
elegans
haec
loquutio:
multo
enim
deterius
est
errare
quam
claudicare.
Iam,
qui
claudicare
incipiunt,
non
statim
avertunt
se
a
via,
sed
paulatim
magis
ac
magis
ab
ea
recedunt,
donec
in
errorem
abrepti
in
medio
Satanae
labyrintho
impliciti
haereant.
Monet
igitur
apostolus
ut
sanandae
claudicationi
mature
demus
operam:
quia
si
illi
indulgeamus,
longius
nos
a
Deo
tandem
avertet.
Posset
etiam
verti,
Ne
claudicatio
degeneret,
aut
discedat:
manebit
tamen
idem
sensus:
quoniam
significat
apostolus,
eos
qui
rectum
cursum
non
tenent,
sed
paululum
per
incuriam
huc
vel
illuc
deflectere
sibi
permittunt,
temporis
successu
penitus
a
Deo
alienari.
14.
Pacem
sectamini.
Ita
nati
sunt
homines
ut
videatur
unusquisque
fugitare
pacem:
sibi
enim
privatim
singuli
student,
mores
suos
volunt
ferri,
aliorum
moribus
se
accommodare
non
dignantur.
Ergo
nisi
magno
labore
sectemur
pacem,
eam
nunquam
retinebimus:
multa
enim
quotidie
accident
quae
occasionem
praebeant
dissidiis.
Haec
ratio
est
cur
iubeat
apostolus
pacem
sectari
:
ac
si
diceret,
non
colendam
esse
duntaxat
quoad
nobis
erit
commodum,
sed
enitendum
esse
summo
studio
ut
salva
inter
nos
maneat.
Quod
fieri
non
potest
nisi
multas
offensas
obliviscamur,
atque
alii
aliis
ia
multis
rebus
mutuam
demus
veniam.
Quia
tamen
pax
ab
impiis
alia
conditione
non
potest
impetrari,
quam
si
eorum
vitiis
ac
sceleribus
assentiamur:
ideo
protinus
addit
apostolus,
s
a
n
c
t
i
m
o
n
i
am
una
cum
pace
sectandam
esse:
ac
si
nobis
eum
hac
exceptione
pacem
commendaret,
ne
malorum
amicitia
nos
inquinet
aut
polluat.
Sanctimonia
enim
Deum
proprie
respicit.
Quare
etiamsi
totus
mundus
bello
flagrare
debeat,
non
est
deserenda
sanctimonia,
quae
vinculum
est
nostrae
cum
Deo
coniunctionis.
Denique
placide
foveamus
cum
hominibus
concordiam,
sed
usque
ad
aras,
ut
habet
proverbium.
Negat
quemquam
posse
Deum
videre
sine
sanctimonia:
quoniam
non
aliis
oculis
videbimus
Deum,
quam
qui
reformati
fuerint
ad
eius
imaginem.
15.
Curam
agentes
ne
quis,
ete.
Vel,
attente
providentes.
His
verbis
indicat
proclivem
esse
lapsum
a
Dei
gratia:
neque
enim
frustra
attentionem
re-
12
|