52:178
brosium
sequor,
qui
cum
proxima
sententia
contexunt.
Quamquam
neuter
eorum
explicat
Pauli
mentem:
et
forte
quid
sibi
velit,
non
prorsus
asse*
quuti
sunt.
Breviter
dicam
quod
sentio.
Primum
speciem
mali,
vel
malam,
interpretor,
quum
nondum
ita
comperta
est
doctrinae
falsitas
ut
merito
reiici
queat:
sed
tamen
aliqua
haeret
sinistra
suspicio,
et
timetur
ne
quid
veneni
lateat.
Ergo
ab
eo
genera
doctrinae,
quod
malum,
etiamsi
non
sit,
apparet,
abstinere
praecipit:
non
quod
in
totum
reiici
permittat,
sed
quia
recipi,
aut
fidem
obtinere
non
debet.
Cur
enim
prius
quod
bonum
est
teneri
iussit,
nuno
abstineri
vult
non
simpliciter
a
malo,
sed
a
mali
specie?
quia
ubi
diiudicatione
in
lucem
producta
fuerit
veritas,
tunc
demum
ei
fidem
haberi
decet.
Ubi
autem
subest
falsi
metus,
aut
mens
dubitatione
est
implicita,
pedem
referre,
vel
gradum
(ut
loquuntur)
suspendere
convenit,
ne
quid
dubia
perplexaque
conscientia
amplectamur.
In
summa,
docet
qualiter
nobis
utilis
futura
sit
prophetia
citra
periculum:
nempe
si
attenti
erimus
ad
omnia
probanda,
et
si
levitas
ac
festinatio
aberit.
23.
Ipse
autem
Deus
pacis
sanctificet
vos
totos:
et
integer
spiritus
vester,
et
anima,
et
corpus
sine
reprehensione
in
adventu
Domini
nostri
Iesu
Christi
custodiatur:
24.
fidelis
qui
vos
vocavit,
qui
et
faciei.
25.
Fratres,
orate
pro
nobis.
26.
Salutate
fratres
omnes
in
osculo
sancto.
27.
Adiuro
vos
per
Dominum
ut
legatur
epistola
omnibus
sanctis
fratribus.
28.
Gratia
Domini
nostri
Iesu
Christi
vobiscum.
Amen.
23.
Ipse
autem
Deus.
Postquam
varia
praecepta
dedit,
tandem
descendit
ad
precationem.
Et
certe
frustra
spargitur
doctrina,
nisi
eam
Deus
iu
animos
nostros
inserat.
Unde
apparet
quam
praepostere
faciant
qui
ex
Dei
praeceptis
metiuntur
hominum
vires.
Paulus
ergo
quum
sciret
inutilem
esse
omnem
doctrinam,
donec
cordibus
nostris
eam
Deus
quasi
digito
suo
insculpat,
precatur
Deum
ut
Thessalonicenses
sanctificet.
Cur
Deum
pacis
hic
nominet,
mihi
non
satis
constat:
nisi
referre
ad
superiora
libeat,
ubi
fraterni
consensus,
et
patientiae
et
aequitatis
meminit.
Scimus
autem
sub
verbo
sanctificandi
contineri
totam
hominis
renovationem.
Iam
ex
parte
quidem
renovati
erant
Thessalonicenses:
sed
optat
Paulus
ut
quod
reliquum
est
Deus
perficiat:
unde
colligimus,
tota
vita
proficiendum
esse
in
sanctitatis
studio.
Caeterum
si
Dei
officium
est
totum
hominem
reformare,
nihil
libero
arbitrio
residuum
fit.
Nam
si
nostrum
esset
Deo
cooperari,
ita
loquutus
esset
Paulus,
Sanctificationem
vestram
Deus
adiuvet,
vel
promoveat.
Quum
autenx
dicit,
sanctificet
totos,
solum
illum
facit
solidi
operis
autorem.
Et
integer
spiritus.
Hoc
expositionis
vice
ad-
12
|