5:178
que
evidentibus
scripturae
testimoniis
nos
probaturos
recipimus.
Valeat
hic
quidquid
est
humanae
prudentiae:
quae
multa
quidem
de
anima
cogitat,
nihil
tamen
rectum
1)
percipit.
Valeant
philosophi:
quibus,
quum
in
omnibus
paene
rebus
solenne
sit,
nec
finem,
nec
modum
facere
dissensionibus,
hic
ita
inter
se
rixantur,
ut
vix
duos
testes
habiturus
sis,
in
quacunque
tandem
opinione
acquiescas.
De
animae
facultatibus
praeclare
aliquot
locis
Plato:
argutissime
autem
omnium
Aristoteles
disseruit.
Verum
quid
sit
anima,
et
unde
sit,
frustra
ab
iis
et
universa
omnino
sapientum
natione
quaeras,
quanquam
multo
certe
et
prudentius
et
sincerius
senserunt,
quam
isti
nostri,
qui
se
Christi
discipulos
esse
gloriantur.
Prius
tamen
quam
longius
progrediamur,
ansa
logomachiae
praecidenda:
quam
arripere
ex
eo
possent,
quod
nunc
spiritum
et
animam
promiscue
vocabimus
id
de
quo
nunc
nobis
controversia
est:
interdum,
ut
diversa,
distincte
enunciabimus,
[fol.
2]
Nam
hic
est
usus
scripturae,
dare
his
verbis
varias
acceptiones:
quarum
plerique
dum
nullam
habent
rationem,
ut
quaeque
prima
sibi
occurrit,
eam
mordicus
tenent
et
pervicaciter
defendunt.
Aliquoties
legerunt
animam
pro
vita:
id
perpetuum
putant
et
acerbe
confirmant.
At
si
quis
contra
obiiciat
versum
Davidis
(Psal.
49,
19):
Anima
eorum
in
vita
benedicetur:
interpretabuntur
vitam
in
vita
benedici?
Similiter
si
locus
ille
ex
Samuele
proferatur:
Per
vitam
tuam,
et
per
vitam
animae
tuae
(2
Sam.
11,
11):
an
istis
verbis
nihil
significari
dicent?
Nos
itaque
scimus,
animam
saepissime
pro
vita
poni,
ut
in
istis
locis:
Anima
mea
in
manibus
meis
(Psal.
119,
109);
item:
Quare
lacero
carnes
meas
dentibus
meis,
et
animam
meam
porto
in
manibus
meis
(Iob.
13,
14)?
item:
Nonne,
anima
pluris
est
quam
esca
(Matth.
6,
25)?
item:
Stulte,
anima
tua
hac
nocte
repetetur
abs
te
(Luc.
12,
20);
et
similibus,
quos
isti
animicidae
semper
in
ore
habent.
Non
tamen
est,
quod
1)
Sic
sola
1542,
quacum
consentit
Gallus
qui
habet:
pur
et
droit.
Caeterae
legunt:
certum.
12
|