9:176
sacramenta
quae
in
signis
diversa
sunt,
in
re
paria
esse:
quando
hic
manna
duntaxat
cum
coena
nostra
confertur.
Quare
supervacuus
est
de
sacrificiis
aliisque
[pag.
104]
caeremoniis
legalibus
sermo.
Aeuuiparabimusne,
inquit,
sacrificia
veterum
sacramentis
a
Christo
institutis,
eo
quod
signa
fuisse
constat?
Quasi
vero
argumentum
ducamus
a
signorum
nomine,
quum
dicimus
inter
manna
et
coenam
similitudinem
ab
Augustino
hanc
poni,
quod
sub
diversis
signis
rem
unam
vel
eandem
spiritualem
virtutem
contineant.
Quanquam
hic
foedissimo
errore
pietatis
elementa
contaminat,
quum
discrimen
ostendere
volens
negat
sacramentis
veteribus
promissionem
de
peccatorum
remissione
fuisse
additam,
sola
circumcisione
excepta.
Qua
fronte
profiteri
se
theologum
audet,
cui
vel
incognitum
est,
vel
pro
nihilo
ducitur
quod
centies
apud
Mosem
occurrit:
Oblato
sacrificio
expiabitur
iniquitas?
Interea
observent
lectores
calumniose
ab
hoc
homine
perverti,
quam
nos
ex
Augustino
aequalitatem
asserimus:
quia
principium
hoc
sumendo,
specie
visibili
coenam
nostram
a
[pag.
105]
manna
ita
differre,
ut
res
sit
eadem,
et
spiritualis
veritas,
non
prorsus
aequalem
communicationis
modum
asserimus.
Quin
potius
ubique
profiteor,
eundem
Christum,
qui
sub
lege
fuit
propositus,
plenius
hodie
et
uberius
nobis
exhiberi.
Addo
etiam
Christi
carne
quae
vim
suam,
antequam
creata
esset,
exseruit
in
patribus,
nunc
substantialiter
nos
pasci:
quo
plus
satis
convincitur
Westphali
improbitas,
dum
nos
calumniatur
gradus
istos
confundere,
quos
sedulo,
ut
aequum
est,
distinguimus.
Verum
non
obstat
illa
disparitas
quominus
eiusdem
Christi,
qui
se
nobis
hodie
communicat,
patres
sub
signis
legalibus
fuerint
participes.
Quo
minus
tolerabilis
est
Westphali
impietas,
secundum
quem
manna
et
petra
fuerunt
figurae,
veritas
autem
est
corpus
quod
nobis
in
coena
porrigitur.
Omitto
dicere
quam
sit
iniurius
in
patres,
Christi
communicatione
eos
spolians:
sed
exinanire
suo
effectu
sacramentum
a
[pag.
106]
Deo
proditum
sacrilega
audacia
est.
Atque,
ut
indulgentius
cum
eo
agam,
tam
frigide
et
ieiune
de
sacramento
loqui,
quod
splendidissimo
titulo
insignit
Paulus,
nimis
praepostera
extenuatio
est.
Verba
Pauli
sunt,
eundem
quem
in
coena
percipimus,
datum
patribus
fuisse
spiritualem
cibum.
Obmurmurat
Westphalus
comedisse
et
bibisse
in
figura
multos
etiam
sine
fide:
quasi
non
vel
hoc
posterius
etiam
coenae
quadret,
vel
sinat
Pauli
contextus,
ubi
parium
fit
comparatio,
in
una
parte
rem
et
veritatem
locari,
in
altera
manere
figuram.
Negat
Westphalus
de
manna
vel
aqua
dictum
esse:
Hoc
est
corpus
meum,
hic
est
sanguis
meus:
quasi
non
tantundem
valeat
quod
dicit
Paulus,
petram
fuisse
Christum,
quod,
utcunque
obstrepat
Westphalus,
de
externo
signo
accipi
necesse
est:
quia
exhortationi
minime
consentaneum
|