9:175
175
ULTIMA
ADMONITIO
176
penses
(Vers.
21)l)
minime
ambiguam
proferimus:
exspectari
Christum
e
coelo
redemptorem
qui
corpus
nostrum
abiectum
configurabit
corpori
suo
[pag.
101]
glorioso.
In
hac
comparatione
si
quid
blasphemiae
deprehendat
Westphalus,
praestigias
sibi
ipse
faciet,
quibus
laedi
nemo
alius
poterit.
Porro
nisi
ubique
post
resurrectionem
nos
fore
dicat,
neque
in
Christi
carnem,
teste
Paulo,
haec
immensitas
hodie
competit.
Iam
quia
Augustini
sententiam
citamus,
ubi
patrum
sacramenta
licet
signis
diversa
fuerint
a
nostris,
in
re
tamen
eadem
fuisse
affirmat:
extremum
fabulae
suae
actum
plausibilem
fore
censuit,
si
hoc
quoque
adiumento
nos
privaret.
Ideoque
librum
su
tam
hac
refutatione
clausit.
Sed
quid
demum
assequitur?
Dicit
nos
vafre
proferre
mutilas
ac
truncas
sententias.
Neque
tamen
aliter
vitium
nostrum
corrigit,
quam
ad
verbum
recitando
quae
in
scriptis
nostris
leguntur.
Et
certe
tota
controversia
in
paucis
verbis
sita
est.
Patres
eundem
manducasse
spiritualem
cibum
in
manna,
qui
hodie
in
coena
nobis
offertur:
quia
sacramenta
sunt
in
signis
[pag.
102]
diversa,
in
re
paria:
differunt
specie
visibili,
eadem
sunt
spirituali
virtute.
Tergiversatur
Westphalus,
Augustinum
de
spirituali
edendi
modo
disserere.
Atqui
nihil
clarius
est
quam
signorum
naturam
describi,
qualis
ex
Domini
inbtitutione
cognoscitur:
rem
unam
statuit
inter
diversa
signa.
Quid
ergc
ad
homines
trahere
iuvat
quod
de
signis
ita
proditum
est,
ut
eorum
vis
et
efficacia
explicetur?
Quaeritur
quid
hodie
nobis
sit
coena,
vel
afferat.
Respondet
Augustinus,
eodem
nos
spirituali
cibo
in
ea
frui,
qui
olim
patribus
manna
fuit.
Hic
certe
non
agitur
quomodo
vel
legali
symbolo
usi
fuerint
patres,
vel
nostro
hodie
utamur:
sed
quid
olim
instituerit
Deus
sub
lege,
et
quid
postea
in
evangelio
Christus.
Quia
autem
signorum
res,
efficacia
et
veritas
a
verbo
pendet,
certo
colligitur
easdem
quoque
statui
promissiones,
ut
nobis
ex
Dei
verbo
Christi
fruitio
[pag.
103]
communis
sit.
Sed
quia
Westphalo
tutum
non
erat,
pedem
in
excutiendo
Augustini
sensu
figere,
per
varios
circuitus
errat:
qui
tamen
eum
omnes
huc
revolvunt,
nos
vitiose
ratiocinari
a
genere
ad
speciem:
quod
tamen
apud
dialecticos
valet.
Quid
enim
prohibet
ad
coenam
aptare
quod
de
sacramentis
omnibus
vere
dicitur?
Postea
tamen
se
ipsum
commodius
paulo
explicat,
perverse
nos
differentias
miscere
obiiciens,
vel
omittere
quibus
inter
se
differunt
species,
vel
non
proprias
adhibere,
sed
tantum
accidentales.
Verum
hoc
nobis
quam
iniuste
exprobret,
promptum
est
ex
libris
nostris
palam
facere.
Ac
primo
quidem
inscite,
vel
maligne
tanquam
generale
arripit,
1)
Libri
calviniani
omnes,
tam
latini
quam
gallici,
laudant
hic
caput
secundum
ep.
ad
Philipp,
exc.
unico
exemplari
Stoeriano
gallico.
|