[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


1:174  [CO  1.  174]  remissa  erant  quinqua-  [OS  199]  ginta,  cui  non  dixit,  ideo  remissa  quia  multum  dilexisset,  sed  ideo  multum  diligere  quia  remissa  sint.  Atque  ad  eam  similitudinem  applicari  convenit  in  hanc  formam.  Putas  mulierem  hanc  esse  peccatricem,  atqui  talem  non  esse  agnoscere  debueras,  quando  ei  remissa  sunt  peccata;  remissionis  autem  peccatorum  fidem  tibi  facere  debuerat  eius  dilectio,  qua  ob  beneficium  gratiam  refert.  Est  autem  argumentum  a  posteriori,  quo  aliquid  demonstratur  a  signis  sequentibus.  Qua  autem  ratione  peccatorum  remissionem [p. 356]  illa  obtinuerit,  palam  Dominus  testatur;  fides  inquit,  tua  te  salvam  fecit.  Fide  igitur  remissionem  assequimur,  caritate  gratias  agimus  et  Domini  beneficentiam  testamur.  Parum  autem  me  movent,  quae  in  veterum  scriptis  de  satisfactione  passim  occurrunt.  Video  quidem  eorum  nonnullos  (dicam  simpliciter  omnes  fere,  quorum  libri  extant)  hac  in  parte  lapsos  esse;  sed  non  concedam,  eos  ipsos  adeo  fuisse  rudes  et  imperitos,  ut  eo  sensu  illa  scripserint,  quo  a  novis  istis  satisfactionariis  leguntur.  Vocarunt  enim,  ut  plurimum,  satisfactionem,  non  compensationem  quae  Deo  redderetur,  sed  publicam  testificationem,  qua  qui  excommunicatione  mulctati  fuerant,  cum  in  communionem  recipi  vellent,  ecclesiam  reddebant  de  sua  poenitentia  certiorem.  Indicebantur  enim  illis  poenitentibus  certa  ieiunia  et  alia,  quibus  se  prioris  vitae  vere  et  ex  animo  pertaesos  esse  approbarent,  vel  potius  priorum  memoriam  obliterarent,  atque  ita  dicebantur,  non  Deo,  sed  ecclesiae  satisfacere.  Ex  antiquo  eo  ritu  sumpserunt  originem  confessiones  et  satisfactiones,  quae  hodie  in  usu  sunt.  Viperei  sane  partus,  quibus  factum  est  ut  ne  umbra  quidem  melioris  illius  formae  supersit.  Scio  veteres  interdum  duriuscule  loqui,  nec,  ut [p. 357]  nuper  dixi,  lapsos  esse  nego;  sed  quae  pauculis  naevis  aspersa  erant,  dum  illotis  istorum  manibus  tractantur,  prorsus  inquinantur.  Et  si  veterum  autoritate  pugnandum  est,  quos,  Deus  bone,  veteres  nobis  obtrudunt?  Bona  pars  eorum,  quibus  Lombardus,  eorum  coryphaeus,  centones  suos  contexuit,  ex  insulsis  quorundam  monachorum  deliriis,  quae  sub  Ambrosii,  Hieronymi,  Augustini  et  Chrysostomi  nomine  feruntur,  decerpta  sunt.  Ut  in  praesenti  argumento,  omnia  fere  sumit  e  libro  Augustini  de  poenitentia,  qui  a  rhapsodo  aliquo  inepte  ex  bonis  pariter  ac  malis  autoribus  consarcinatus,  Augustini  quidem  nomen  praefert,  sed  quem  nemo  vel  mediocriter  doctus,  agnoscere  pro  suo  dignetur.  [OS  200]  Iam  nec  de  suo  purgatorio  molesti  nobis  sint,  quod  hac  securi  fractum,  dirutum  et  a  fundamentis  prorsus  eversum  est.  Neque  enim  quibusdam  assentior,  qui  dissimulandum  hac  in  parte  censent  et  mentionem  purgatorii  omittendam;  ex  qua  acres,  ut  aiunt,  pugnae  oriuntur,  minimum  aedificationis  re-   

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci