55:172
omni
molestia,
vitamque
felicem
et
bonis
omnibus
affluentem
degere:
ipsum
tamen
ultro
subiisse
mortem
acerbam
et
plenam
ignominia.
Nam,
pro
gaudio,
idem
valet
atque
Loco
gaudii:
et
gaudium
genus
omne
commoditatis
comprehendit.
Propositum
autem
dicit
quod
in
manu
Christi
erat,
ut
si
libuisset,
facultas
esset
utendi.
Quamquam
si
quis
particulam
avTt
causam
finalem
notare
putet,
non
multum
reclamo:
ut
sit
sensus,
Christum
non
recusasse
mortem
crucis,
quia
videbat
felicem
eius
exitum.
Ego
tamen
priorem
expositionem
retineo.
Duplici
porro
nomine,
Christi
nobis
tolerantiam
commendat,
quod
mortem
acerbissimam
pertulerit,
et
quod
ignominiam
despexerit.
Finem
deinde
mortis
gloriosum
commemorat,
ut
sciant
fideles
in
salutem
et
gloriam
cessura
sibi
mala
omnia
quae
sustinent,
modo
Christum
sequantur.
Sic
etiam
Iacobus:
Patientiam
Iob
audistis,
et
finem
nostis
(Iac.
5,
l
l
)
.
Significat
ergo
apostolus,
eundem
fore
miserarium
nostrarum
finem
qui
cernitur
in
Christo
:
secundum
illud
Pauli:
Si
compatimur,
simul
cum
eo
regnabimus
(Rom.
8,
17).
3.
Beputate
quis
hic.
Amplificat
suam
exhortationem,
Christum
nobiscum
conferendo:
nam
si
filius
Dei,
quem
ab
omnibus
adorari
decuit,
sponte
subiit
tam
dura
certamina,
quis
nostrum
recusare
audeat
iisdem
se
cum
illo
subiicere?
Una
enim
haec
cogitatio
ad
vincendas
omnes
tentationes
sufficere
debet,
quum
intelligimus
nos
filii
Dei
esse
comites:
et
eum
qui
supra
nos
adeo
eminebat,
voluisse
ad
conditionem
nostram
descendere,
ut
suo
nos
exemplo
animaret.
Ita,
inquam,
colligimus
animos,
qui
alioqui
liquescunt
et
quasi
in
desperationem
solvuntur.
4.
Nondum
ad
sanguinem
restitistis
adversus
peccatum
certando.
5.
Et
obliti
estis
exhortationis
quae
vobis
tanquam
filiis
loquitur:
Fili
mi,
ne
disciplinam
Domini
negligas,
et
ne
deficias
dum
ab
eo
argueris.
6.
Quem
enim
deligit
Dominus
castigat:
flagellat
omnem
filium
quem
suscipit
7.
Si
disciplinam
sustinetis,
Deus
tanquam
filiis
offertur.
Quis
enim
est
filius
quem
pater
non
castiget?
8.
Quod
si
disciplinae
expertes
estis,
cuius
participes
sunt
omnes
:
spurii
igitur
estis,
non
filii.
4.
Nondum
ad
sanguinem.
Ultra
progreditur:
admonet
enim,
etiam
quum
nos
impii
persequuntur
pro
Christi
nomine,
tunc
nos
certare
contra
peccatum.
In
hanc
luctam
descendere
Christus
non
potuit,
qui
purus
et
immunis
erat
ab
omni
peccato.
At
nos
hac
in
parte
illi
sumus
dissimiles,
quia
semper
in
nobis
habitat
peccatum:
cui
domando
et
profligando
conveniunt
afflictiones.
Principio,
scimus,
quidquid
malorum
est
in
hoc
mundo,
ex
peccato
provenire,
ac
in
primis
mortem
ipsam.
Verum
id
|