[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


1:172  [CO  1.  172]  est,  alterum  patris;  iudex,  cum  facinorosum  punit,  in  ipsum  delictum  animadvertit  et  de  ipso  facinore  poenam  expetit.  Pater,  cum  filium  severius  corrigit,  non  hoc  agit,  ut  vindicet,  aut  mulctet  eius  admissa,  sed  magis  ut  doceat  et  cautiorem  in  posterum  reddat.  Breviter,  ubicunque  poena  est,  ibi  maledictio  et  ira  Dei,  quam  ipse  a  fidelibus  continet.  Castigatio,  Dei  benedictio  est  et  amoris  testimonium.  Illam  sanctos  [OS  197]  omnes  semper  deprecatos  fuisse  legimus,  hanc  placido  animo  suscepisse.  Castiga  me  Domine,  sed  in  iudicio,  non  in  ira  tua,  ne  forte  imminuas  me.  Effunde  furorem  tuum  etc.  (Ier.  10).  Quanquam  ne  reluctor  quidem,  quin  castigatio  huiusmodi  delictorum  punitio  dici  possit,  sed  quomodo  accipienda  sit  moneo.  Sic  cum  Saul  regno  abiecit,  puniebat;  cum  Davidem  parvulo  filio  orbavit,  corripiebat  (1  Sam.  15.  2  Sam.  12).  In  hanc  sententiam  accipiendum  est  quod  ait  Paulus  (1  Cor.  11):  dum  iudicamur,  a  Domino  corripimur,  ne  cum  hoc  mundo  damnemur;  hoc  est,  dum  nos  filii  Dei  manu  coelestis  patris  affligimur,  non  haec  poena  est  qua [p. 352]  confundamur,  sed  castigatio,  qua  erudiamur.  Hac  cogitatione  fidelem  instrui  necesse  est  in  afflictionum  acerbitate.  Tempus  est,  ut  iudicium  incipiat  a  domo  Domini,  in  qua  invocatum  est  nomen  eius  (1  Petr.  4).  Quid  facerent  filii  Dei,  si  severitatem  quam  sentiunt,  ultionem  Dei  esse  crederent?  Qui  enim  manu  Dei  percussus,  Deum  iudicem  punientem  cogitat,  non  potest  nisi  iratum  et  adversum  sibi  concipere,  ipsum  vero  Dei  flagellum  ut  maledictionem  et  damnationem  detestari,  denique  se  a  Deo  diligi  nunquam  persuadere  poterit,  qui  sic  erga  se  affectum  sentiet,  ut  adhuc  punire  velit.  Nec  refert,  sitne  aeterna  poena,  an  temporaria.  Tam  enim  bella,  fames,  pestilentiae,  morbi  maledictiones  Dei  sunt,  quam  ipsum  mortis  aeternae  iudicium.  Perspiciunt  omnes,  ni  fallor,  quo  spectet  illa  Domini  animadversio  in  Davidem,  nempe,  ut  documentum  esset,  graviter  Deo  displicere  homicidium  et  adulterium,  adversum  quod  tantam  offensionem  declarasset;  ut  eruditio  esset  ipsi  David,  ne  postea  tale  facinus  auderet,  non  autem  ut  poena  esset,  qua  compensationem  quandam  Deo  penderet.  Sic  et  de  altera  correptione  iudicandum  est,  qua  Dominus  populum  vehementi  peste  adflixit,  ob  Davidis  inobedientiam,  quam  in  recensendo  ipso  populo  perpetraverat  (2  Sam.  24). [p. 353]  Nam  peccati  quidem  noxam  Davidi  gratis  remisit;  sed  quia,  tum  ad  publicum  omnium  saeculorum  exemplum,  tum  ad  Davidis  quoque  humiliationem  pertinebat,  tale  facinus  non  impunitum  manere,  ipsum  flagello  suo  asperrime  castigavit.  Mirum  autem  est,  cur  sic  in  unum  Davidis  exemplum  oculos  coniiciant,  tot  exemplis  non  permoveantur,  in  quibus  gratuitam  peccatorum  remissionem  licebat  contemplari.  Legitur  publicanus  descendisse  e  templo  iustificatus,  poena  nulla   

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci