52:171
171
EPIST.
PAULI
AD
THESSALONICENSES
I
172
posset
vitam
et
mortem
designare,
et
hic
sensus
esset
plenior.
Quamquam
de
quotidiano
somno
non
inepte
etiam
exponere
liceat.
Summa
est,
in
hoc
mortuum
esse
Christum,
ut
sua
vita,
quae
perpetua
est
et
fine
caret,
nos
donaret.
Porro
non
mirum
est
quod
iam
nunc
affirmat
nos
cum
Christo
vivere:
quia
fide
in
regnum
Christi
ingressi,
transimus
a
morte
in
vitam:
Christus
ipse,
in
cuius
corpus
insiti
sumus,
sua
virtute
nos
vivificat
:
et
spiritus,
qui
in
nobis
habitat,
vita
est
propter
iustitiam.
l
l
.
Quare
exhortamini
vos
invicem
et
aedificate
singuli,
sicut
et
facitis.
12.
Rogamus
autem
vos,
fratres,
ut
agnoscatis
eos
qui
laborant
in
vobis,
et
praesunt
vobis
in
Domino,
et
admonent
vos:
13.
ut
eos
habeatis
in
summo
pretio
cum
caritate
propter
opus
ipsorum:
pacem
habete
cum
ipsis.
14.
Hortamur
autem
vos,
fratres,
monete
inordinatos,
consolamini
pusillanimes,
suscipite
infirmos,
patientes
estote
erga
omnes.
11.
Exhortamini.
Idem
est
verbum
quod
habuimus
in
fine
proximi
capitis:
quod
illic
consolari
vertimus,
quia
contextus
id
exigebat.
Nec
male
etiam
huic
loco
eadem
significatio
quadraret.
Nam
quae
hactenus
tractavit,
utriusque
materiam
suppeditant,
tam
consolationis
quam
exhortationis.
Quod
ergo
illis
datur
a
Domino,
inter
se
communicare
iubet.
Addit,
ut
se
aedificent:
hoc
est
confirment
in
ea
doctrina.
Sed
ne
videatur
eorum
negligentiam
perstringere,
simul
dicit
eos
sponte
facere
quod
praecipit.
Verum
quae
nostra
est
ad
bonum
segnities,
qui
optime
omnium
sunt
animati,
stimulis
tamen
semper
indigent.
12.
Rogamus
autem.
Admonitio
valde
necessaria.
Quia
enim
parvi
ducitur
regnum
Dei,
vel
saltem
non
aestimatur
pro
sua
dignitate
:
hinc
etiam
sequitur
contemptus
piorum
doctorum.
Plerique
vero
eorum
hac
ingratitudine
offensi,
non
tam
quia
se
contemni
vident,
quam
quod
inde
colligunt,
non
haberi
Domino
suo
honorem,
tepidiores
redduntur.
Et
Deus
etiam
iuste
mundum
ulciscitur,
quod
bonis
ministris,
quibus
ingratus
est,
eum
privat.
Quare
non
tam
ministrorum
interest,
quam
totius
ecclesiae,
haberi
in
pretio
eos
qui
fideliter
praesunt.
Atque
hac
de
causa
Paulus
tam
sollicite
ipsos
commendat.
Agnoscere
hic
significat
habere
rationem
aut
respectum:
sed
innuit
Paulus
ideo
minus
honoris
exhiberi
ipsis
doctoribus
quam
deceat,
quoniam
vulgo
non
consideratur
eorum
labor.
Sed
notandum
est
quibus
titulis
pastores
designet.
Primo
dicit
eos
laborare:
unde
sequitur
e
numero
pastorum
excludi
omnes
otiosos
ventres.
Porro
speciem
laboris
exprimit,
quum
addit,
qui
vos
admonent,
vel
instituunt.
Quicunque
ergo
munus
docendi
non
obeunt,
frustra
se
pastorum
nomine
venditant.
|