8:17
17
DE
SCANDALIS.
18
quae
non
obscurum
divinitatis
eius
specimen
praeberet.
Nisi
tibi
liberet
fingere
portenta,
1)
nullum
Me
certe
invenires.
Fides
nostra
habet,
quod
susceperit
Deus
corpus
morti
obnoxium.
Hic
mysterium
audis
quod
adores,
non
fabulam,
quam
derideas,
non
monstrum
quod
horreas.
Tuae
potius
ingratitudini
imputa,
quod
tam
inaestimabilis
gratiae
admiratio
adversas
omnes
cogitationes
non
absorbeat.
Scio
frustra
multis
haec
dici.
Neque
etiam
me
latet,
quibus
nos
cachinnis
excipiant,
quod
in
Christi
morte
vitam,
gratiam
in
maledictione,
in
damnatione
iustitiam
quaeramus.
Scilicet,
inquiunt,
ita
ex
ardenti
fornace
gelida
aqua
fluit:
ex
tenebris
lux
oritur.
Concludunt
ergo,
nihil
esse
nobis
stultius,
qui
a
mortuo
vitam
nobis
datum
iri
speremus:
qui
a
damnato
petamus
absolutionem,
ex
maledictione
hauriamus
I^i
gratiam:
et
ad
patibulum
confugiamus,
tanquam
unicam
aeternae
salutis
anchoram.
Et
quidem
nostram
simplicitatem
ridendo
valde
sibi
acuti
videntur.
Ego
autem
illis
deesse
dico,
quod
est
in
vera
sapientia
praecipuum:
[pag.
16]
nempe
sensum
conscientiae.
Qualis
enim
prudentia,
qualis
ratio,
quale
iudicium,
ubi
conscientia
obstupuit?
Atqui,
unde
hoc
totum,
quod
a
christianae
religionis
principiis
sic
abhorrent,
nisi
quod
a
Satana
prorsus
sunt
inebriati,
ut
nullo
iudicii
Dei
timore,
nulla
peccati
cogitatione
tangantur?
Dixi
iam
prius,
non
alia
via
posse
ad
Dei
sapientiam
perveniri,
nisi
stulti
fiamus
mundo.
Sed
huius
humilitatis,
sicuti
religionis
totius,
fundamentum
est
conscientia
et
timor
Domini
:
quo
sublato
frustra
aedificium
moliaris.
Itaque
quisquis
omnia,
de
quibus
memini,
scandala
nullo
negotio
superare
volet,
is
tantum
in
se
ipsum
descendat
:
simul
enim
atque
suam
miseriam
agnoverit,
via
tam
illi
ad
Christum,
quam
Christo
ad
illum
erit
strata
et
complanata.
Clamat
vox
prophetica:
Parate
vias
Domini
(Ies.
40,
3).
Et
quae
parandi
ratio,
nisi
ut
agnita
qua
premuntur
necessitate
homines
Christum
desiderare
incipiant,
quem
prius
fastidiebant
sibi
placentes?
Eodem
etiam
modo
viam
ad
Christum
nobis
paramus:
imo
pium
illud
desiderium
nobis
equorum
instar
et
navium
erit,
quibus
omnia
obstacula
praetervehamur.
Sicuti
enim
ad
capessendas
altiores
disciplinas
exculto
riteque
praeparato
ingenio,
ita
ad
coelestem
philosophiamz)
subacto
animo
opus
est.
Nam
quis
gustus,
ubi
fastidium?3)
Quis
accessus,
ubi
ferrea
undique
duritia
clausum
pectus
et
obseratum?
Frustra
igitur
de
Christo
verba
facias,
nisi
apud
eos
qui
vere
humiliati
sentiunt
quantopere
indigeant
redemptore,
cuius
beneficio
1)
si
les
homines
ne
se
forgeoyent
des
imaginations
sauvages
a
leur
plaisir.
2)
l'escole
de
Dieu.
3)
quel
goust
aura
la
viande
si
l'estomach
est
desbiffe?
Calvini
opera.
Vol.
VIII.
|