52:17
17
CAPUT
L
18
Nam
quum
certam
sit,
Deum
spem
nostram
minime
velle
frustrari:
spes
ipsa
dubia
esse
non
debet.
Notet
ergo
diligenter
pius
lector
adverbium
hoc,
secundum:
ut
certo
secum
ita
constituat,
fieri
non
posse
quin
exspectationi
nostrae
respondeat
Dominus,
quae
quidem
in
verbo
suo
fundata
sit.
Promisit
autem
se
nunquam
defuturum
nobis
etiam
inter
omnia
tormenta,
si
quando
vocemur
ad
nominis
sui
confessionem.
Sperent
itaque
Pauli
exemplo
omnes
pii,
neque
pudefient.
Cum
omni
fiducia.
Videmus
ut
sperando
carnis
votis
nequaquam
indulgeat:
sed
spem
suam
subiiciat
Dei
promissioni.
Magnificabitur,
inquit,
Christus
in
corpore
meo,
sive
per
vitam,
s
i
v
e
per
mortem.
Quamquam
nominatim
corpus
exprimens,
significat
inter
certamina
vitae
praesentis
se
de
successu
minime
esse
dubium.
Nam
de
hac
re
facti
sumus
a
Deo
certiores.
Ergo
si
expositi
ad
Dei
arbitrium,
et
idem
habentes
in
vita
propositum
quod
Paulus,
felicem
exitum
quocunque
modo
speramus:
non
amplius
timendum
erit
ne
quid
adversi
eveniat.
Nam
si
illi
vivimus
et
morimur:
illius
sumus
in
vita
et
in
morte,
Rom.
14,
8.
Modum
exprimit
Christi
magnificando
nempe
in
perfecta
fiducia.
Unde
sequitur,
deiici
ipsum
nostra
culpa
et
extenuari
quantum
in
nobis
est,
quum
timore
labascimus.
An
igitur
eos
non
pudet,
quibus
leve
delictum
videtur
in
confessione
veritatis
trepidatio?
Sed
qui
puderet,
quum
adeo
sint
prostituta
fronte,
ut
abnegationem
quoque
excusare
audeant?
Addit,
quemadmodum
semper:
ut
a
praeteritis
gratiae
Dei
experimentis
fidem
suam
stabiliant,
ita
Rom.
5,
4,
probatio
spem
parit.
21.
Mihi
enim
vivendo.
Hactenus
hunc
locum,
ineo
iudicio,
male
verterunt
et
exposuerunt
interpretes.
Sic
enim
distinguunt:
quod
Christus
fuerit
Paulo
vita,
et
mors
lucrum.
Ego
autem
Christum
in
utroque
membro
orationis
facio
subiectum:
ut
tam
in
vita
quam
in
morte
lucrum
esse
praedicetur.
Graecis
enim
vulgare
est,
subaudire
particulam
Tcpoc.
Praeterquam
autem
quod
hic
sensus
minus
est
coactus,
etiam
melius
cohaeret
cum
proxima
sententia
et
pleniorem
continet
doctrinam.
Indifferens
sibi
esse
et
in
aequo
affirmat,
vivatne
an
moriatur:
quoniam
Christum
habens,
utrumque
lucro
apponat.
Et
certe
unus
est
Christus,
qui
tam
in
morte
quam
in
vita
nos
facit
beatos.
Alioqui
si
mors
misera,
vita
nihilo
felicior.
Adeo
ut
difficile
ait
definire,
extra
Christum
sitne
mori
utilius
quam
vivere.
Rursum
adsit
Christus,
et
vitam
nostram
perinde
ac
mortem
benedicet:
ut
sit
utraque
nobis
fausta
et
expetenda.
22.
Quod
si
vivere
in
carne
operaepretium
mihi
est:
etiam
quid
eligam
ignoro.
23.
Coarctor
enim
ex
duobus^
cupiens
dissolvi
et
esse
cum
Christo:
multo
Calvini
opera.
Vol
LIL
|