49:17
17
CAPUT
L
18
quo
modo,
etc.
Quum
autem
dicit
prosperum
iter
in
voluntate
Domini,
declarat
non
tantum
se
exspectare
a
Domini
gratia
prosperitatem
viae,
sed
inde
aestimare
prosperum
iter,
si
Domino
probatur.
Ad
quam
regulam
debent
esse
composita
omnium
vota.
l
l
.
Desidero
enim
videre
vos,
etc.
Poterat,
utcunque
absens,
eorum
fidem
confirmare
sua
doctrina:
sed
quoniam
ex
re
praesenti
consilium
semper
melius
capitur,
ideo
cupiebat
potius
coram.
Finem
autem
consilii
exponit,
ut
significet,
non
suo,
sed
eorum
commodo
profectionis
molestiam
velle
suscipere.
Charismata
spiritualia
vocat,
quas
habuit
vel
doctrinae,
vel
exhortationis,
vel
prophetiae
dotes:
quas
sibi
ex
Dei
gratia
provenisse
noverat.
Hic
eorum
donorum
legitimum
usum
scite
notavit
sub
communicationis
verbo.
Ideo
enim
peculiariter
unicuique
diversa
dona
distribuuntur,
ut
inter
se
benigne
omnes
mutuo
conferant,
et
alii
in
alios
transfundat,
quae
apud
singulos
sunt
deposita.
Infra
12,
3
sqq.,
et
1.
Corinth.
12,
l
l
.
Ad
confirmandos
vos.
Temperat
id
quod
de
communicatione
dixerat:
ne
videatur
tales
eos
ducere
qui
sint
adhuc
primis
elementis
instituendi,
ac
si
nondum
Christo
rite
initiati
essent.
Dicit
ergo
se
in
ea
parte
cupere
illis
commodare
suam
operam,
ubi
iuvandi
sunt
adhuc
qui
maxime
profecerunt.
Confirmatione
enim
indigemus
omnes
donec
in
nobis
Christus
solide
adoleverit
(Ephe.
4,
13).
Nec
contentus
hac
modestia
subiicit
praeterea
epanorthosin
seu
correctionem,
qua
ostendit,
se
sibi
non
ita
docendi
locum
usurpare
quin
mutuo
ab
illis
discere
cupiat:
ac
si
diceret:
Sic
studeo
vos
confirmare
secundum
gratiae
modum
mihi
collatum,
ut
fidei
etiam
alacritatem
exemplo
vestro
capiam,
atque
ita
vicissim
inter
nos
proficiamus.
Vide
in
quantam
moderationem
se
submittat
pium
pectus,
quod
non
recusat
a
rudibus
tiruncuiis
confirmationem
petere.
Neque
tamen
simulanter
loquitur.
Siquidem
nemo
est
adeo
inops
in
ecclesia
Christi,
qui
non
possit
aliquid
in
profectum
nostrum
momenti
adferre
:
sed
impedimur
malignitate
ac
superbia
quominus
talem
ultro
citroque
fructum
colligamus.
Is
est
noster
fastus,
ea
stolidae
gloriae
ebrietas,
ut
aliis
despectis
ac
valere
iussis
sibi
quisque
abunde
sufficere
se
putet.
Ego
cum
Bucero
cohortationem
potius
lego
quam
consolationem:
quia
melius
cum
superioribus
cohaeret.
13.
Nolo
vero
vos
ignorare,
fratres,
quod
saepe
proposui
venire
ad
vos,
et
impeditus
sum
hactenus:
ut
fructum
aliquem
haberem
in
vobis
sicut
et
in
reliquis
gentibus.
14.
Et
Graecis
et
Barbaris,
et
sapientibus
et
stultis
debitor
sum.
15.
Itaque,
quantum
in
me
est,
paratus
sum
vobis
quoque,
qui
Bomae
estis,
evangelizarem
|