39:17
17
IN
IEREMIAM.
CAP.
XXXII.
18
cordiam:
et
quum
Deus
rependit
mercedem
fidelibus,
hoc
fundatum
est
in
gratuita
venia,
quoniam
illis
ignoscit
quidquid
alioqui
vitiaret
bona
eorum
opera:
et
si
exacte
velimus
loqui,
Deus
non
rependit
fidelibus
secundum
opera
ipsorum,
nisi
quia
gratuito
illis
ignoscit,
et
condonat
quidquid
peccaverint.
Merces
igitur
pendet
ex
mera
Dei
misericordia.
Quantum
attinet
ad
reprobos,
non
mirum
est
si
dicitur
illis
rependi
iusta
merces
operum,
quia
scimus
dignos
esse
aeterno
interitu,
et
Deum
esse
iustum
iudicem
quum
ulciscitur
eorum
scelera.
Sequitur,
20.
Qui
edidisti
signa
et
portenta
in
terra
Aegypti
usque
ad
diem
hunc,
et
in
Israele,
et
in
hominibus:
et
fecisti
(hoc
est,
comparasti)
tibi
nomen
secundum
diem
hunc.
Specialiter
hic
commemorat
propheta
insigne
illud
Dei
beneficium,
quo
testatus
fuerat
paternum
suum
favorem
erga
ecclesiam.
Dicit
ergo
edita
fuisse
ab
ipso
signa
et
portenta
in
terra
Aegypti,
nempe
in
populi
gratiam.
Quorsum
enim
tot
miracula,
nisi
ut
probaret
se
curam
gerere
electi
populi,
et
ita
sanciret
foedus
suum?
Videmus
ergo
hic
celebrari
Dei
gratiam
erga
filios
Abrahae,
ubi
scilicet
commemorat
signa
et
portenta,
quae
edita
fuerant
in
terra
Aegypti.
Et
ideo
addit
in
Israele.
Commendat
igitur
non
modo
Dei
virtutem
in
miraculis,
sed
praecipue
misericordiam,
qua
dignatus
fuerat
electum
populum.
Dicit
autem
usque
ad
diem
hunc,
non
quod
Deus
ediderit
miracula
tot
saeculis:
sed
intelligit
digna
esse
quae
perpetuo
celebrentur,
et
in
omnes
aetates.
Ergo
hoc
ad
memoriam
et
laudem
potentiae
Dei
refertur,
quum
dicit
propheta
usque
ad
hunc
diem.
Deus
quidem
miracula
ediderat
certo
tempore,
sed
ediderat
ut
in
omnes
aetates
perveniret
eorum
memoria,
ac
posteri
agnoscerent
quam
mirabiliter
egisset
cum
ipsorum
patribus.
Quoniam
ergo
memoratu
digna
fuit
virtus
quam
testatus
est
in
Aegypto,
dicuntur
edita
fuisse
miracula
usque
ad
illum
diem:
et
dicuntur
edita
fuisse
in
Israele,
quoniam
Deus
probare
voluit
certitudinem
fidei
suae
quum
populum
suum
redemit
sicuti
pollicitus
fuerat.
Adiungit
postea
in
hominibus.
Nam
longius
se
extendit
propheta:
postquam
loquutus
est
de
redemptione
populi,
quocunque
se
vertit,
illic
reputat
et
miratur
documenta
potentiae
Dei
quasi
diceret,
Domine,
tu
quidem
peculiariter
testatum
fecisti
quam
inaestimabilis
esset
tua
virtus
et
bonitas:
redemptio
populi
tui
opus
est
insigne,
et
quod
saeculis
omnibus
meretur
praedicari:
sed
quocunque
nos
vertamus,
nullus
est
angulus
in
toto
orbe,
ubi
non
appareant
quaedam
miracula,
quae
nos
movere
debeant
ad
celebrandas
tuas
laudes.
Videmus
ergo
ut
a
specie
propheta
conscendat
Calvini
opera.
Vol.
XXXIX.
|