38:17
17
IN
IEREMIAM,
CAP.
VIII.
18
Clarius
se
explicat
hoc
versu,
nempe
quod
frustra
se
deludant
Iudaei,
dum
ita
concipiunt
vanas
spes.
Dicit
igitur
non
esse
cur
amplius
se
ipsos
frustrentur,
quia
ubi
centies
sibi
promiserint
pacem,
tamen
exitium
esse
propinquum
:
ubi
sperabunt
tempus
sanationis
adesse,
instare
potius
terrorem.
Videmus
ergo
proximo
versu
non
alio
spectasse,
quam
ut
stultitiam
populi
detegeret,
qui
putabat
se
fore
salvum
propinquis
remediis:
interea
autem
spernebat
Dei
iudicium.
Sequitur,
16.
A
Dan
auditus
est
fremitus
equorum
eius,
a
voce
hinnituum
robustorum
eius
tremefacta
est
(vel
contremuit)
tota
terra:
quia
venient
(nam
copula
hic
resolvi
debet
in
causalem
particulam),
et
comedent
terram,
et
plenitudinem
(vel
copiam)
eius:
urbem,
ei
habitatores
eius.
Dicit
auditum
esse
fremitum
equorum
a
Dan:
erat
unus
ex
terminis
terrae
Chanaan,
sicuti
notum
est.
Quidam
existimant
magnitudinem
fremitus
exprimi,
quia
ab
ipsa
urbe
sancta
auditus
sit
fremitus:
e
longinquo
scilicet.
Atqui
nescio
an
possit
hoc
elici
ex
prophetae
verbis.
Simplicior
ergo
et
rectior
sensus
est,
quod
si
Ierosolyma
secura
sit,
tamen
in
ipsis
terrae
finibus
non
sint
quieti,
quoniam
scilicet
turbantur
fremitu
equorum
hostilium.
A
Dan
igitur
auditus
est
fremitus:
quemadmodum
si
in
urbe
aliqua
cives
delitiis
suis
vacarent,
et
interea
hostiliter
iinpeterentur
fines
terrae,
posset
hoc
merito
dici,
Quid
hic
otio
indulgetis?
nam
vicini
vestri,
aut
fratres
iam
sustinent
graves
insultus
hostium.
Bellum
igitur
in
vestra
terra
gerendum
est,
quamvis
nondum
pervenerit
ad
portas,
et
muros
vestros.
Sic
etiam
hic
loquitur
propheta,
A
Dan
auditus
est
fremitus
equorum
eius.
Posset
hoc
relativum
exponi
de
Assyriis.
Nam
Hebraei
saepe
relativum
ponunt
absque
antecedente.
Sed
magis
probabile
est
Ieremiam
notare
primum
belli
autorem,
nempe
Deum
:
quasi
diceret,
Deus
iam
emittet
hostiles
exercitus,
qui
tumultum
afferent
finibus
terrae
vestrae.
Equos
ergo
Dei
vocat,
quoniam
bellum
illud
non
gerebant
Chaldaei,
nisi
sub
Dei
auspiciis,
quemadmodum
alibi
visum
est,
et
saepius
videbimus.
A
voce
hinnituum,
inquit,
robustorum
eius,
D^TSN
vocat
equos
robustos.
Sed
quia
non
posuerat
epitheton,
nunc
adiungit:
nisi
forte
magis
placeat
de
ipsis
equitibus
accipere:
quod
non
male
conveniet.
Dicit
terram
contremuisse
a
voce
hinnituum
robustorum
eius.
Sed
quoniam
hinnitus
equorum
ponit,
malo
de
equis
ipsis
intelligere.
Dicit,
Venient
et
vorabunt
terram,
et
plenitudinem,
urbem
et
habitatores
eius.
Hic
est
heterosis
numeri.
Urbem
enim
ponit
pro
urbibus,
neque
enim
tantum
minatur
Ierosolymae,
sed
aliis
etiam
vicinis
oppidis.
Quidquid
ergo
erit
copiae
in
terra
Calvini
opera.
Vol.
XXXVIII.
|