32:17
17
PSALMUS
XCIV.
18
tidie
volvitur,
et
in
mole
tantae
magnitudinis
nulla
est
concussio
quae
aequabilem
cursum
in
tanta
celeritate
perturbet.
Sol
quum
in
circuitu
quotidiano
semper
diversum
iter
teneat,
quotannis
in
idem
redit
punctum.
Planetae
in
suis
erroribus
stationem
tamen
suam
non
deserunt.
Terra
quomodo
in
aere
penderet,
nisi
Dei
manu
suffulta?
Quomodo
in
tam
praecipiti
coelorum
agitatione
staret
immobilis,
nisi
firmitudinem
hanc
a
suo
opifice
haberet?
Est
igitur
emphatica
particula
inj
a
c
s*
latine
diceremus,
et
sane.
2.
(Stabile
solium
tuum.)
Quod
alii
paratum
vertunt,
contextui
non
male
convenit,
modo
coniunctim
legamus
haec
duo
membra,
Domine
quum
tu
sis
a
saeculo,
solium
quoque
tibi
ab
eo
tempore
erectum
est.
Nam
quod
interpretes
simpliciter
de
aeternitate
Dei
hoc
dictum
esse
volunt,
frigidum
est,
docet
enim
his
verbis
propheta,
sicuti
aeterna
Dei
essentia
est,
ita
semper
imperio
et
maiestate
fuisse
praeditum.
Nam
solii
*
nomine
per
synecdochen,
iustitiam
et
gubernandi
munus
designat
:
ut
similitudines
istae
ab
hominibus
sumptae,
pro
infirmitatis
nostrae
captu
improprie
solent
ad
Deum
transferri.
Hoc
autem
elogio
crassa
omnia
commenta,
quae
Dei
potentiam
vel
abrogant
vel
extenuant,
propheta
refellit:
ac
si
diceret,
non
aliter
fore
Deum,
nisi
solio
suo
insideat,
hoc
est,
simul
teneat
mundi
gubernacula.
3.
Extulerunt
flumina,
Iehova,
extulerunt
flumina
vocem
suam,
extollent
flumina
gurgites
suos:
4.
A
vocibus
aquarum
magnarum
terribiles
fluctus
maris,
terribilis
in
excelso
Iehova.
5.
Testimonia
tua
verificata
sunt
valde:
domui
tuae
decus,
sanctitas
Iehova
in
longitudinem
dierum.
3.
(Extulerunt
flumina.)
Varie
interpretes
hunc
versum
exponunt.
Aliqui
metaphorice
notari
putant
violentos
hostium
impetus
qui
surrexerant
contra
ecclesiam,
et
Dei
gratiam
celebrari
qui
eos
compescuerit.
Alii
simpliciter
potius
quam
figurate
accipere
malunt.
Quamvis
terribiles
sint
magnarum
aquarum
strepitus,
et
eorum
terrorem
superent
fluctus
maris,
Deum
tamen
in
supremo
gradu
esse
terribilem.
Ego
ut
in
comparationis
argutia
non
insisto,
non
dubito
quin
propheta
quasi
per
hypotyposin
Dei
potentiam
hic
nobis
exprimat:
quasi
diceret,
quaerendum
non
esse
illustrius
specimen
potentiae
Dei
ut
nobis
formidabilis
sit
eius
maiestas,
quam
in
rapido
fluminum
decursu
et
maris
tempestatibus,
sicuti
Psalmo
29,
o
dictum
fuit
in
tonitru
resonare
terrificam
Dei
vocem.
Summa
est,
Deum
in
fluminum
strepitu
et
tempestuosis
maris
fluctibus
virtutem
exserere,
qua
nos
ad
sui
reverentiam
commoveat.
Nunc
si
placeat
comparatio,
addendum
erit,
hoc
quoque
nihil
esse
ubi
ad
ipsam
Dei
maie-
Calvini
opera.
Vol.
XXXII.
|