[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


1:169  [CO  1.  169]  semper  restituat:  perpetuam  propitiationem,  qua  peccata  expiantur.  Est  enim  illud  perpetuo  verum,  quod  Ioannes  dicebat  (Ioan.  1):  ecce  agnus  Dei,  ecce  qui  tollit  peccata  mundi.  Tollit,  inquam,  ipse,  non  alius;  hoc  est,  quando  ipse  solus  est  agnus  Dei,  solus  quoque  est  oblatio,  pro  peccatis,  solus [p. 345]  expiatio,  solus  satisfactio.  Duo  hic  perpendere  convenit:  ut  integer  et  illibatus  suus  honor  Christo  servetur,  ut  conscientiae  de  peccati  venia  securae  pacem  apud  Deum  habeant.  Iesaias  dicit  (Ies.  53),  patrem  posuisse  in  filio  nostras  omnium  iniquitates,  ut  livore  eius  sanaremur;  quod  aliis  verbis  repetens  Petrus,  ait  (1  Petr.  2):  Christum  pertulisse  in  corpore  suo  peccata  nostra  super  lignum.  Paulus  scribit  (Rom.  8):  damnatum  esse  peccatum  in  eius  carne,  cum  pro  nobis  peccatum  factus  est,  hoc  est:  vim  et  maledictionem  peccati  in  eius  carne  interemptam,  cum  in  hostiam  datus  est,  in  quam  tota  peccatorum  nostrorum  moles,  cum  sua  maledictione  et  execratione,  cum  iudicio  Dei  et  mortis  damnatione  reiiceretur.  Et  quoties  de  redemptione  per  eum  facta  meminit,  vocare  solet  ἀπολύτρωσιν  id  autem  est  non  simpliciter  redemptio,  sed  pretium  ipsum  et  satisfactio  redemptionis,  qua  ratione  et  Christum  ipsum  se  pro  nobis  ἀντίλυτρον  dedisse,  alibi  tradit  (Rom.  3.  1  Cor.  1.  Eph.  1.  Col.  1  et  alibi).  Nunc  peccatorum  remissionem  in  [OS  194]  operibus  constitue:  an  haec  quae  dicta  sunt,  Christo  salva  manent  (1  Tim.  2)?  Immane,  quantum  haec  differunt:  iniquitates  nostras  positas  esse  in  Christo,  -ut  in  ipso  expiarentur,  et  nostris  operibus  expiari.  Christum  esse  propitiationem  pro  peccatis  nostris,  et  Deum  operibus  propitiandum.  Quod [p. 346]  si  de  pacificanda  conscientia  agitur,  quae  istaec  erit  pacificatio,  si  audiat  peccata  redimi  satisfactionibus?  quando  tandem  illi  satisfactionis  modus  constare  poterit?  Ergo  semper  dubitabit,  an  Deum  habeat  propitium,  semper  aestuabit,  semper  horrescet.  Nam  qui  levibus  satisfactiunculis  acquiescunt,  nimis  contemptim  iudicium  Dei  aestimant  et  parum  reputant,  quanta  sit  peccati  gravitas,  ut  alibi  diximus.  Et  ut  in  ipsis  esse  demus,  peccata  aliquot  iusta  satisfactione  redimere;  quid  tamen  faciant,  ubi  tot  peccatis  obruuntur,  quorum  satisfactionibus  nec  centum  vitae,  vel  si  totae  in  hoc  sint,  sufficere  queant?  Hic  in  asylum  confugiunt  ineptae  distinctionis.  Peccata  quaedam  venialia  esse,  quaedam  mortalia;  pro  mortalibus  gravem  satisfactionem  deberi,  venialia  facilioribus  remediis  purgari:  oratione  dominica,  aquae  benedictae  aspersione,  absolutione  missae.  Sic  cum  Deo  ludunt  et  ineptiunt.  Cum  tamen  assidue  peccatum  veniale  et  mortale  in  ore  habeant,  nondum  alterum  ab  altero  discernere  potuerunt,  nisi  quod  impietatem  et  immunditiem  cordis,  peccatum  veniale  faciunt.  Nos  autem  (quod  scriptura,  iusti  et  iniusti  regula,  docet)  peccati  stipendium  pronunciamus   

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci