[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


1:168  [CO  1.  168]  subverti  potest.  Dicunt  non  sufficere  poenitenti,  a  praeteritis  malis  abstinere  et  mores  in  melius  commutare,  nisi  de  iis  quae  facta  sunt,  satisfaciat  Domino;  esse  autem  multa  praesidia  quibus  peccata  redimamus:  lacrymas,  ieiunia,  oblationes,  eleemosynas,  caeteraque  caritatis  officia;  iis [p. 343]  Dominum  propitiandum,  iis  debita  iustitiae  Dei  persolvenda,  iis  compensanda  delicta,  iis  veniam  emerendam;  1)  et  quanquam  Dominus  largitate  misericordiae,  culpam  remiserit,  poenam  tamen  retinere,  disciplina  iustitiae:  hanc  esse  poenam,  quae  satisfactionibus  redimenda  sit.  Talibus  mendaciis  oppono,  gratuitam  peccatorum  remissionem:  qua  nihil  in  scriptura  clarius  praedicatur  (Ies.  52.  Rom.  3.  Col.  2.  Tit.  3  et  alibi).  Primum,  quid  est  remissio,  nisi  merae  liberalitatis  donum?  Non  enim  remittere  dicitur  creditor,  qui  antapocha  testatur  sibi  numeratam  pecuniam,  sed  qui  nulla  solutione,  ultro,  sua  beneficentia,  nomen  expungit.  Cur  deinde  gratis  additur,  nisi  ad  tollendam  omnem  satisfactionis  opinionem?  Qua  igitur  confidentia  suas  satisfactiones  adhuc  erigunt,  quae  tam  valido  fulmine  prosternuntur?  Praeterea,  cum  scriptura  universa  testimonium  Christo  deferat,  quod  per  nomen  eius  sit  accipienda  peccatorum  remissio  (Act.  10),  nonne  alia  nomina  omnia  excludit?  Quomodo  igitur  [OS  193]  per  satisfactionum  nomen  accipi  docent?  neque  per  satisfactionum  nomen  accipi  negent,  sed  per  Christi  nomen,  etiam  si  intercedant  satisfactiones.  Nam  quod  scriptura  ait,  per  nomen  Christi,  intelligit  nihil  nos  afferre,  nihil  nostrum  praetendere,  sed  sola  Christi  commendatione [p. 344]  niti;  quemadmodum  Paulus  ait  (2  Cor.  5):  quod  Deus  erat  mundum  sibi  in  filio  reconcilians,  non  imputans  propter  ipsum  hominibus  delicta.  Vereor  ne  (qua  sunt  perversitate)  et  peccatorum  remissionem  et  reconciliationem  fieri  semel  dicant,  cum  in  gratiam  Dei  per  Christum  in  baptismo  recipimur;  post  baptismum,  resurgendum  esse  per  satisfactiones,  sanguinem  Christi  nihil  prodesse,  nisi  quatenus  per  claves  ecclesiae  dispensatur.  Sed  longe  aliter  Ioannes  (1  Ioan.  2):  si  quis  peccaverit,  ait,  habemus  advocatum  apud  patrem,  Iesum  Christum,  et  ipse  est  propitiatio  pro  peccatis  nostris.  Item  (ibid.):  scribo  vobis  filioli,  quia  remittuntur  vobis  peccata  propter  nomen  eius.  Certe  fidelibus  loquitur,  quibus  dum  Christum  proponit  peccatorum  propitiationem,  non  aliam  esse  satisfactionem  ostendit,  qua  offensus  Deus  propitiari  placarive  possit.  Non  dicit:  semel  vobis  per  Christum  reconciliatus  est  Deus,  nunc  vobis  alias  reconciliandi  rationes  quaerite;  sed  perpetuum  facit  advocatum,  qui  sua  intercessione  in  patris  gratiam  nos  1)  C.  nullus,  eadem  dist.   

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci