21:167
167
THEODORI
BEZAE
168
in
hoc
opere,
nec
animo
frangimini:
Dominus
enim
hanc
rempublicam
et
ecclesiam
adversus
hostium
minas
servabit.
Absint
a
vobis
dissidia,
mutuaque
caritate
vos
complectimini.
Cogitate
etiam
atque
etiam
quid
huic
ecclesiae
debeatis,
in
qua
vos
Dominus
collocavit,
neque
vos
quidquam
hinc
abducat.
Sin
minus,
facile
quidem
fuerit
nonnullis
eius
pertaesis
quasi
per
cuniculos
evadere:
sed
experientur
illi
Dominum
decipi
non
posse.
Quum
primum
in
hanc
urbem
venirem,
annunciabatur
quidem
evangelium,
sed
perturbatissimae
res
erant,
quasi
nihil
aliud
esset
christianismus
quam
statuarum
eversio,
nec
pauci
erant
scelerati
a
quibus
indignissima
multa
sum
perpessus.
Sed
Dominus
ille
Deus
noster
me,
me
inquam,
natura
(dico
quod
res
est)
minime
audentem
ita
confirmavit,
ut
nullis
illorum
conatibus
cesserim.
Argentina
postea
huc
redii,
vocationem
hanc
invito
animo
sequutus,
quod
infructuosa
mihi
fore
videretur.
Ignorabam
enim
quid
statuisset
Dominus,
et
res
erat
plurimarum
maximarumque
difficultatum
plena.
Sed
pergens
in
hoc
opere
sensi
tandem
re
ipsa
Dominum
labori
meo
benedixisse.
Perstate
igitur
et
vos
in
hac
vocatione,
institutum
ordinem
retinete,
date
simul
operam,
ut
populus
in
obsequio
doctrinae
contineatur.
Sunt
enim
nonnulli
improbi
et
contumaces.
Reis,
ut
videtis,
non
male
sunt
constitutae
:
quo
magis
coram
Deo
nocentes
eritis
si
vestra
ignavia
labefactentur.
Testor
vero
me
vobiscum,
fratres,
vera
sinceraque
caritate
coniunctissimum
vixisse
et
nunc
a
vobis
discedere.
Quod
si
quando
me
in
hoc
morbo
morosiorem
estis
experti,
veniam
a
vobis
peto,
et
ingentes
vobis
gratias
ago,
quod
aegrotante
me
onus
mihi
impositum
sustinueritis.
Haec
loquutus
dextram
singulis
porrexit.
Nos
moestissimis
animis
ac
minime
siccis
oculis
ab
eo
tum
discessimus.
II.
Maii
quum
ex
Farelli
literis
cognovisset
(Viretus
enim
longius
aberat),
statuisse
illum
iam
octuagenarium
et
valetudinarium
senem
iter
ad
se
ingredi,
sic
ei
latine
rescripsit:
Vale,
mi
optime
et
integerrime
frater,
et
quando
te
Deus
superstitem
manere
vult
in
mundo,
vive
memor
nostrae
coniunctionis,
quae
ut
ecclesiae
Dei
fuit
utilis,
ita
nos
eius
fructus
in
coelo
manet.
Nolo
te
fatiges
mea
causa.
Aegre
spiritum
traho
et
assidue
exspecto,
dum
me
anhelitus
deficiat.
Satis
est
quod
Christo
vivo
et
morior,
qui
suis
lucrum
est
in
vita
et
morte.
Iterum
vale
cum
fratribus.
Genevae
II.
Maii
MDLXIV.
Venit
tamen
Genevam
bonus
ille
senex,
et
quum
una
inter
se
loquuti
essent
postridie
Neocomum
rediit.
Reliquos
ad
obitum
usque
dies
in
perpetuis
paene
precibus
consumpsit,
voce
quidem
propter
asthma
suspiriosa,
sed
oculis
quales
ad
extremum
usque
clare
micantes
habuit
in
coelum
sublatis,
et
ita
composito
vultu,
ut
sese
precantis
ardor
totum
|