[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


1:167  [CO  1.  167]  1)  Lib.  4.  sentent.  dist.  16.  c.  4.  .  De  poenitent.  dist.  1.  effusus  sit  sanguis  martyrum,  in  commune  ecclesiae  bonum  conferatur.  Itane?  An  vero  nullus  erat  fructus  glorificare  Deum  per  mortem,  veritati  eius  suo  sanguine  subscribere,  testificari  praesentis  vitae  contemptu,  meliorem  se  vitam  quaerere,  fidem  ecclesiae  sua  constantia  confirmare,  hostium  autem  pervicaciam  frangere?  Sed  hoc  est  scilicet:  nullum  fructum  agnoscunt,  si  solus  Christus [p. 341]  est  propitiator,  si  solus  mortuus  est  propter  peccata  nostra,  si  solus  est  oblatus  pro  nostra  redemptione.  Quam  vero  malitiose  Pauli  locum  detorquent  ubi  dicit:  se  supplere  in  corpore  suo,  ea  quae  deerant  passionum  Christi.  Non  enim  defectum  illum,  supplementumve  illud,  ad  redemptionis,  expiationis,  satisfactionis  opus  refert,  sed  ad  eas  adflictiones,  quibus  Christi  membra,  nempe  fideles  omnes  exerceri  oportet,  quamdiu  in  hac  carne  agent.  Dicit  ergo:  hoc  restare  passionum  Christi,  quod  in  se  ipso  semel  passus,  quotidie  in  membris  suis  patitur.  Eo  nos  honore  dignatur  Christus,  ut  nostras  adflictiones,  suas  reputet  ac  dicat  (2  Tim.  2):  Quod  autem  addidit  Paulus  pro  ecclesia,  non  intellexit  pro  redemptione,  pro  reconciliatione,  pro  satisfactione  ecclesiae,  sed  pro  aedificatione  et  profectu;  quemadmodum  alibi  ait,  se  sustinere  omnia  propter  electos,  ut  salutem  consequantur  quae  est  in  Christo  Iesu.  Absit  autem,  ut  deesse  aliquid  putaverit  Paulus  passionibus  Christi,  quantum  ad  omnem  iustitiae,  salutis  ac  vitae  plenitudinem  attinet,  aut  addere  aliquid  voluerit,  qui  adeo  luculenter  et  magnifice  concionatur,  exuberantiam  gratiae  per  Christum  tanta  largitate  effusam,  ut  omnem  vim  peccati  longe  supergressa  fuerit  (Rom.  5).  Hac  sola  sancti  omnes [p. 342]  salvi  facti  sunt,  non  vitae  aut  mortis  suae  merito,  quemadmodum  Petrus  diserte  testatur  (Act.  15),  ut  in  Deum  et  Christum  eius  contumeliosus  fuerit,  qui  ullius  sancti  dignitatem  alibi  quam  in  sola  Dei  [OS  192]  misericordia  reposuerit.  Sed  quid  hic  diutius,  perinde  atque  in  re  adhuc  obscura,  moror,  cum  talia  prodigia  traducere,  vincere  sit?  Porro,  ut  tales  abominationes  praetereamus,  quis  docuit  papam  plumbo  et  membrana  gratiam  Iesu  Christi  includere,  quam  Dominus  verbo  evangelii  dispensari  voluit?  Sane,  aut  mendax  Dei  evangelium  esse  oportet,  aut  mendaces  indulgentias.  Nam  evangelio,  Christus  cum  omni  affluentia  bonorum  coelestium,  cum  omnibus  suis  meritis,  omni  sua  iustitia,  sapientia,  gratia,  nulla  exceptione,  nobis  offertur.  Indulgentiae  demensum  aliquod  gratiae  Christi,  ex  armario  papae  reclusum,  plumbo,  membranae,  loco  etiam  affigunt,  a  verbo  Dei  avellunt.  Tertium  locum  satisfactioni  in  poenitentia  assignant.  1)  De  qua  quidquid  blaterant,  uno  verbo   

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci