55:166
nullum
fore
finem
si
singulis
insistat:
quum
id
ipsum,
quod
de
paucis
narravit,
ad
totam
Dei
ecclesiam
pertineat.
Ac
primum
quidem
medium
illud
tempus
inter
Iosue
et
Davidem
designat,
quo
Dominus
iudices
excitavit
ad
gubernandum
populum:
quales
fuerunt
quatuor
isti
de
quibus
meminit,
Gedeon,
Barac,
Samson
et
Iephte.
Ridiculum
sane
erat,
Gedeonem
cum
trecentis
hominibus
ingentem
hostium
exercitum
aggredi:
lagenas
manibus
concutere,
plus
quam
inane
erat
terriculamentum.
Barac
longe
impar
erat
hostibus,
et
tantum
mulieris
unius
consilio
regebatur.
Samson
homo
rusticanus,
et
qui
non
aliis
quam
agriculturae
armis
se
exercuerat,
quid
poterat
contra
tam
superbos
victores,
quorum
potentia
subactus
fuerat
totus
populus?
Quis
Iephte
facinus
initio
temeritatis
non
damnasset,
qui
vindicem
populi
iam
deplorati
se
profitetur?
Sed
quoniam
Deum
omnes
sequuntur
ducem,
et
eius
promissione
animati
iniunctum
sibi
munus
suscipiunt,
spiritus
sancti
testimonio
ornantur.
Ergo
quidquid
laudabile
gesserunt,
fidei
apostolus
tribuit,
q
uam
q
u
am
nullus
est
eorum
cuius
fides
non
claudicaverit.
Gedeon
ad
arma
sumenda
tardior
est
quam
par
sit,
nec
se
Deo
committere,
nisi
difficulter,
audet.
Barac
initio
trepidat,
ut
fere
convitiis
Delborae
sit
cogendus.
Samson
concubinae
blanditiis
victus
suam
et
totius
populi
salutem
inconsiderate
prodit.
Iephte
in
concipiendo
stulto
voto
praeceps,
in
solvendo
nimis
pertinax,
pulcherrimam
victoriam
crudeli
filiae
suae
morte
deformat.
Ita
in
omnibus
sanctis
semper
invenietur
aliquid
reprehensibile.
Fides
tamen
etiamsi
mutila
sit
ac
imperfecta,
Deo
probari
non
desinit.
Quare
non
est
quod
nos
frangant
vel
exaniment
vitia
quibus
laboramus,
modo
fide
pergamus
in
vocationis
nostrae
stadio.
De
David.
Sub
nomine
Davidis
complectitur
omnes
pios
reges,
quibus
Samuelem
et
prophetas
adiungit.
Proinde
in
summa
docere
vult,
regnum
Iuda
in
fide
fuisse
fundatum,
et
fide
ad
extremum
stetisse.
Vulgo
notae
erant
plurimae
Davidis
victoriae,
quas
de
hostibus
reportaverat.
Nota
erat
Samuelis
integritas,
et
summa
virtus
in
gubernando
populo.
Nota
erant
Dei
beneficia
quibus
sanctos
prophetas
ac
reges
prosequutus
fuerat.
Apostolus
affirmat
nihil
horum
esse,
quod
non
fidei
acceptum
referri
debeat.
Porro
ex
innumeris
Dei
beneficiis
quaedam
duntaxat
attingit,
ut
inde
generaliter
colligant
Iudaei,
quemadmodum
semper
Dei
manu
conservata
fuit
ecclesia
per
fidem,
sic
neque
hodie
aliam
rationem
esse
qua
illa
erga
nos
beneficum
sentiamus.
David
toties
victor
rediit
domum,
Ezechias
ab
infirmitate
convaluit,
Daniel
ex
fovea
leonum
salvus
et
intactus
emersit,
socii
eius
in
camino
ardenti,
non
secus
ac
in
rosido
prato,
laeti
ambularunt.
Horum
omnium
si
causa
fuit
fides,
ll*
|