51:166
guntur
papistae,
Paulum
hic
totam
salutis
nostrae
gloriam
Dei
gratiae
tribuere.
Sed
aliud
commentum
excogitant,
hoc
ideo
dici,
quia
Deus
primam
gratiam
conferat.
Atqui
nimis
sunt
inepti
qui
se
ita
expediri
putant,
quum
Paulus
hominem
cum
suis
facultatibus
excludat,
non
tantum
a
principio
consequendae
salutis,
sed
in
totum
ab
ipsa
salute.
Bis
autem
stulti
sunt,
quod
non
animadvertunt
hanc
conclusionem,
ne
quis
glorietur.
Locus
enim
semper
manet
humanae
gloriae,
quamdiu
extra
gratiam
aliquid
valent
merita.
Non
stat
igitur
Pauli
sententia,
nisi
solida
laus
uni
Deo
et
eius
misericordiae
deferatur.
Caeterum
hunc
locum
male
vulgo
exponunt
:
quia
doni
vocabulum
restringunt
ad
fidem
solam.
Nam
Paulus
superiorem
sententiam
aliis
verbis
repetit.
Non
intelligit
ergo
fidem
esse
donum
Dei,
sed
salutem
donari
nobis
a
Deo,
aut
Dei
dono
obtingere.
10.
Ipsius
enim
opus.
A
privatione
contrarii
probat
quod
dixit,
nos
gratia
salvatos
esse:
siquidem
nulla
suppetere
nobis
opera,
quibus
salutem
possimus
mereri.
Quidquid
enim
bonorum
operum
habemus,
id
esse
fructum
regenerationis.
Unde
sequitur,
opera
ipsa
esse
partem
gratiae.
Quod
dicit,
nos
esse
opus
Dei,
non
accipiendum
est
de
communi
creatione,
qua
fit
ut
homines
nascamur:
sed
novas
esse
creaturas
nos
asserit,
qui
spiritu
Christi
formati
simus
ad
iustitiam,
non
propria
virtute.
Hoc
in
solos
fideles
competit,
qui,
quum
ex
Adam
nati
essent
vitiosi
et
perversi,
Christi
gratia
spiritualiter
regenerantur,
ut
incipiant
esse
novi
homines.
Ergo
quidquid
est
in
nobis
boni,
opus
est
Dei
supernaturale.
Et
expositio
sequitur
in
contextu:
nam
ideo
nos
esse
opus
Dei
adiungit,
quia
creati
simus
non
in
Adam,
sed
in
Christo:
neque
ad
quamlibet
vitam,
sed
ad
bona
opera.
Quid
iam
restat
libero
arbitrio,
si
quaecunque
a
nobis
proficiscuntur
bona
opera,
accepta
spiritui
Dei
feruntur?
Expendant
pii
lectores
verba
apostoli.
Non
dicit,
adiuvari
nos
a
Deo:
non
dicit,
praeparari
voluntatem,
ut
proprio
marte
deinde
currat:
non
dicit,
facultatem
nobis
conferri
bene
volendi,
ut
nostrum
sit
postea
utrumvis
eligere
:
quemadmodum
garrire
solent,
qui
extenuant
Dei
gratiam
quoad
possunt:
sed
docet
nos
esse
Dei
opus
:
et
quidquid
est
boni
in
nobis,
esse
eius
creationem.
Quo
significat,
formari
totum
hominem
eius
manu,
ut
bonus
sit.
Non
ergo
facultas
tantum
benevolendi,
aut
nescioquae
praeparatio,
aut
adminiculum,
sed
ipsa
recta
voluntas
eius
opus
est.
Alioqui
etiam
non
valeret
Pauli
argumentum.
Intendit
probare,
hominem
sibi
nequaquam
acquirere
salutem,
sed
gratis
a
Deo
consequi.
Probatio
est,
quod
homo
nihil
sit,
nisi
Dei
gratia.
Quisquis
ergo
seorsum
a
Dei
gratia
aliquid
vel
minimum
homini
arrogat,
tantundem
illi
concedit
potestatis
ad
salutem
acquirendam.
n*
|