21:166
potius
cum
animi
demissione
gratias
agite.
Sin
adversa
vobis
acciderint,
adeoque
vos
undique
mortes
circumsteterint,
sperate
tamen
in
eo
qui
mortuos
etiam
excitat.
Imo
tunc
maxime
cogitate
sic
vos
a
Deo
expergefieri
ut
in
eum
unum
respicere
magis
ac
magis
discatis.
Quod
si
firmam
hanc
rempublicam
conservari
cupitis,
videte
etiam
atque
etiam,
ne
solium
istud
sanctum
in
quo
vos
ille
collocavit,
sordibus
conspurcetur.
Hic
enim
unus
est
summus
Deus,
rex
regum,
et
dominorum
omnium
dominus,
eos
a
quibus
honorabitur
honoribus
actuturus
*
et
sui
vicissim
contemptores
abiecturus.
Hunc
igitur
ex
ipsius
praeceptis
colite,
et
hac
de
re
magis
ac
magis
cogitate.
Semper
enim
ab
eo
plurimum
absumus
quod
a
nobis
perfici
decuit.
Novi
ego
singulorum
ingenia
et
mores,
et
scio
vos
exhortatione
egere.
Nemo
est
ex
iis
etiam
qui
excellunt
cui
multa
non
desint.
Hic
unusquisque
se
ipsum
circumspiciat,
et
quae
sibi
deesse
intelligit
a
Domino
requirat.
Videmus
quot
vitia
in
plerisque
orbis
terrarum
conciliis
regnent.
Alii
frigent
publicoque
neglecto
rebus
suis
curandis
incumbunt,
alii
privatis
affectibus
indulgent,
alii
praeclaris
Dei
donis
non
utuntur
ut
par
erat,
alii
sese
ostentant
et
confidentia
quadam
[fol.
IIII.
2]
quidquid
censuerint
a
reliquis
probari
postulant.
Senes
commonefacio,
ne
iunioribus
invideant,
quos
a
Domino
compererint
aliquibus
donis
esse
exornatos.
Iuniores
moneo,
ut
procul
ab
omni
elatione
sese
modestos
praebeant.
Alius
alium
ne
interturbato.
Vitate
simultates
et
omnes
illas
animi
acerbitates,
quae
multos
in
gerenda
republica
a
recto
instituto
averterunt.
Haec
autem
vitabitis,
si
singuli
quidem
intra
suum
modulum
sese
continuerint,
omnes
vero
bona
fide
commissam
sibi
reipublicae
partem
administrent.
In
causarum
civilium
vero
iudiciis
ne
quis
sit,
obsecro,
favori
vel
inimicitiis
locus:
nemo
obliquis
artibus
ius
pervetito,
nemo
suis
commendationibus
quo
minus
leges
valeant
obsistito,
nemo
ab
aequo
et
bono
discedito.
Si
quem
affectus
sinister
titillaverit,
constanter
ei
resistito,
et
in
eum
respicito
a
quo
fuit
in
eo
solio
collocatus,
et
ab
eodem
sanctum
spiritum
postulato.
Quod
superest
iterum
precor
ut
meas
mihi
infirmitates
condonetis
quas
ego
coram
Deo
et
angelis
adeoque
coram
vobis,
venerandi
Domini,
profiteor
et
agnosco.
Haec
ubi
dixisset,
Deum
Optimum
Maximum
precatus,
ut
eos
suis
donis
magis
ac
magis
cumulatos
sancto
suo
spiritu
ad
totius
reipublicae
salutem
gubernaret,
praebita
singulis
dextra
moestos
omnes
illos,
nec
aliter
ab
eo
quam
a
communi
parente
cum
lacrymis
discedentes
dimisit.
Die
XXVIII
[D
3]
Aprilis
quum
omnes
ipsius
rogatu
Genevensis
ditionis
ministri
convenissemus:
At
vos,
inquit,
fratres,
post
obitum
meum
perstate
l
l
*
|