[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


1:165  [CO  1.  165]  ritas  mihi  data  est  te  absolvendi,  si  ita  sunt  tua  merita.  Videmus  igitur,  quorsum  spectarint,  cum  definierunt,  claves  esse  autoritatem  discernendi  et  exequutionis  potestatem.  Scientiam  accedere  consiliarium  et  instar  consiliarii  ad  bonum  usum  esse:  nempe  libidinose  et  licenter,  sine  Deo  et  verbo  eius,  voluerunt  regnare.  Porro  quod  suas  claves  tot  seris  aptant  et  ostiis,  nunc  ut  iurisdictioni  suae  serviant,  nunc  confessionibus,  nunc  constitutionibus,  nunc  devotionibus,  paucis  dicam.  In  illo  mandato,  quod  de  remittendis  et  retinendis  peccatis  Christus  apud  Ioannem  dat  suis  discipulis,  non  legislatores,  non  confessionum  secretarios,  non  officiales,  non  datarios,  non  bullarios  facit,  sed  quos  verbi  sui  ministros  fecerat,  insigni  testimonio [p. 337]  ornat.  Apud  Matthaeum,  cum  ligandi  et  solvendi  arbitrium  ecclesiae  suae  defert,  non  iubet,  ut  autoritate  reverendi  alicuius  mitrati  aut  bicornis,  eliminentur  et  exterminentur,  pulsuque  cymbalorum  et  candela  extincta,  diris  omnibus  devoveantur  pauperes,  qui  solvendo  non  sunt;  sed  ut  disciplina  excommunicationis,  improborum  nequitia  corrigatur,  idque  verbi  sui  autoritate,  ecclesiae  ministerio.  Iam  vero  insani  illi,  qui  claves  ecclesiae  dispensationem  meritorum  Christi  et  martyrum  esse  fingunt,  quam  papa  suis  bullis  et  indulgentiis  partiatur,  elleboro  magis  quam  argumentis  digni  sunt.  Nec  in  refellendis  indulgentiis  magnopere  laborare  opus  est,  quae  multis  arietibus  percussae,  nunc  suapte  sponte  consenescere  et  ad  inclinationem  spectare  incipiunt.  Et  sane  quod  tam  diu  salvae  constiterint  ac  in  tam  impotenti  et  furiosalas  civia  tam  diuturnam  impunitatem  retinuerint,  id  vero  documento  esse  potest,  quam  alta  errorum  nocte  immersi  fuerint  aliquot  saeculis  homines.  Videbant  se  a  papa  et  suis  bulligerulis  palam,  nec  dissimulanter,  ludibrio  haberi,  quaestuosas  nundinationes  de  animarum  suarum  salute  exerceri,  pauculis  nummis  salutis  pretium  taxari,  nihil  gratuitum  prostare;  hac  specie  emungi  se  oblationibus,  quae  in  scorta,  in  lenones,  in  comessationes [p. 338]  turpiter  absumerentur,  summos  indulgentiarum  buccinatores  summos  esse  contemptores,  mon-  [OS  190]  strum  istud  maiori  indies  licentia  grassari  ac  luxuriari,  nec  finem  ullum  fieri.  Plumbum  semper  novum  adferri,  novos  nummos  elici.  Excipiebant  tamen  summa  veneratione  indulgentias,  adorabant,  redimebant.  Et  qui  cernebant  inter  alios  acutius,  existimabant  tamen  pias  esse  fraudes,  quibus  cum  fructu  aliquo  falli  possent.  Tandem,  ubi  orbis  aliquantulum  sibi  sapere  permisit,  frigent  indulgentiae  et  paulatim  etiam  congelascunt,  donec  plane  evanescant.  Verum  quoniam  plurimi,  qui  sordes,  imposturas,  furta,  rapacitates  (quibus  luserunt  hactenus  et  nos  ludificati  sunt  indulgentiarii)  vident,  fontem  ipsum   

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci