9:164
autoritate
fretus
balbutit,
dum
voratur
Christi
caro
in
pane,
spiritualem
esse
edendi
modum,
quia
est
invisibilis.
Nimisque
infirma
exceptio
est,
secundum
Augustini
definitionem,
carnaliter
eos
demum
sapere,
qui
tanquam
in
macello
laniandum
esse
putant
Christi
corpus.
Etsi
enim
crassis
hominibus
venit
hoc
in
mentem,
Christum
velle
ex
carne
sua
cyclopicam
coenam
parare,
tenenda
simul
tamen
est
altera
definitio,
spiritualiter
comedi,
quamvis
in
ventrem
non
transmittatur,
quia
arcana
spiritus
virtute
nos
vivificat.
Nec
vero
fidei
nomine
elabitur
Westphalus,
quia
non
modo
praecise
fidem
verbis
suis
haberi
Christus
exigit,
sed
nos
ad
eorum
vim
et
naturam
revocans
spiritualia
[pag.
69]
esse
pronunciat.
Quae
duo
non
minus
dissentanea
esse
apparet,
quam
longe
distat
coelum
a
terra.
Vere
enim
et
proprie
comedi
Christi
corpus
Westphalus
contendit,
*)
quia
planae
et
literali
sententiae
credendum
est,
quae
figuram
nullam
admittit:
Hoc
est
corpus
meum:
atque
ita
spiritum
in
sola
fide
locat,
quem
Christus
diserte
in
verbis
suis
statuit.
Eiusdem
est
licentiae,
quod
postea
duplicem
fabricat
spiritualem
esum,
nempe
alterum
substantiae,
alterum
fructus,
quasi
hic
secundus
posset
a
priore
separari.
Iactat
Augustinum,
ubi
de
spirituali
manducatione
disserit,
alias
utramque
complecti
coniunctim,
alias
seorsum
alterutram
notare.
Spiritualiter
dicit
quoad
fructum
nos
comedere
Christi
corpus,
dum
remissionem
peccatorum
morte
eius
partam
fide
percipimus
in
salutem.
Neque
tamen
hoc
edendi
genus
obstare
quo
minus
spiritualiter
invisibilem
carnis
substantiam
voremus
in
coena.
Unde
colligit
[pag.
70]
sophistice
nos
agere,
dum
praetextu
fructus
tollimus
substantiam.
Quasi
vero
alios
dicamus
bonorum
Christi
esse
participes,
nisi
qui
carni
eius
et
sanguini
participant.
Quidquid
enim
conferunt
nobis
mors
et
resurrectio
Christi,
fluere
ab
hoc
fonte
tradimus
:
quod
vere
noster
sit,
et
caro
eius
spiritualis
sit
cibus.
Interea
nec
crassum
vorandi
modum
recipimus,
nec
divellimus
quae
Dominus
ore
suo
coniunxit.
Neque
enim
corpus
iussit
accipere
nisi
in
cruce
oblatum
ad
nos
reconciliandos,
nec
sanguinem
bibere
nisi
qui
in
remissionem
peccatorum
effusus
est.
Hanc
connexionem
substantiae
et
fructus
perverse
et
barbare
discerpi
constat,
ubi
dicuntur
impii
sine
fide
mortiferum
accipere
Christi
corpus.
Imo
cur
alibi
apud
eundem
'Augustinum
species
visibilis
opponitur
spirituali
virtuti
in
coena,
si
virtute
hac
sublata
vere
adhuc
et
substantialiter
comeditur
Christi
corpus?
Longe
certe
aliter
definit
ipse,
dum
[pag.
71]
paulo
post
tradit:2)
Huius
rei
sacramentum,
hoc
est,
unitatis
corporis
et
sanguinis
Christi
alibi
quotidie,
alibi
certis
intervallis
1)
il
maintient
a
cors
et
a
cry.
2)
Tract,
in
Ioann.
26.
|